آنالیز بیماری کهیر آلرژیک و ایدیوپاتیک - مجله گیتی رو

کهیر یک واکنش ایمنی آلرژیک است که در آن چندین جوش پوستی در واکنش به آلرژن های محیطی توسعه می یابد. پوست یک اندام مهم بدن است که به عنوان یک مانع دفاعی عملی برای سمیت داخلی و خارجی که بدن را تهدید می نمایند، عمل می نماید.

علائم

منطقه ها گرم بر روی پوست همه انواع کهیر را توسعه می دهند. کهیر غیر مسری ممکن است به صورت ناگهانی بر روی هر نقطه از بدن ظاهر شده و برای کمتر از چند ساعت وجود داشته و سپس ناپدید شود. این علائم در شب بروز نموده و ممکن است باعث محرومیت فرد از خواب شود و این موضوع بیماری را تشدید می سازد. نیش زنبور عسل و حساسیت به دارو می تواند علاوه بر بروز دیگر مسائل پوستی منجر به بروز عواض شدید مانند نفس نفس زدن و شوک شود. متورم شدن لب ها و زبان بعضی از علائم تعیینی است که احتیاج به یاری فوری پزشکی دارد.

علل بروز بیماری

غذاهای خاص یا داروهای تازه معرفی شده می تواند منجر به بروز واکنش آلرژیک ناگهانی شود. غذاهای ایجاد نماینده آلرژی شامل آجیل، غذاهای دریایی، محصولات لبنی، گوجه فرنگی، انواع توت ها، تخم مرغ یا گلوتن است.

استنشاق آلرژین های موجود در هوا مانند گرد و غبار، دانه گرده گیاهان و کپک ها نیز می تواند منجر به بروز کهیر شود.

تنش یکی دیگر از عوامل مهم بروز این بیماری به شمار می رود.

استفاده از خز حیوانی، مواد آرایشی و مواد سنتزی

گزش حشرات و نیش زنبور عسل

اقلیم بسیار سرد یا گرم

افزایش دمای بدن به واسطه گرما یا ورزش

محرک های فیزیکی مانند فشار یا لباس تنگ

و ویروس ها نیز ممکن است علائم کهیر را تحریک نمایند.

بیماری هایی مانند هپاتیت و سل می تواند باعث بروز آلرژی های پوستی شده و درمان این بیماری ها علائم کهیر را کاهش می دهد.

عوامل ارثی باعث بروز کهیر در دوران کودکی شده و بر همین اساس احتیاج به تشخیص و درمان وجود دارد. آلرژن های متعدد معمولاً تشخیص این بیماری را پیچیده می سازد.

درمان

بیماری سیستمیک قبل از درمان کهیر باید از بین برود.

دوش آب سرد

پوشیدن لباس های مناسب

از انجام تمرینات فیزیکی سنگین باید اجتناب ورزید.

شناسایی و حذف عوامل زیست محیطی خطرناک

حذف تدریجی رژیم غذایی یک شیوه مفید جهت تشخیص حساسیت ها می باشد.

کاهش تنش به وسیله انجام یوگا و تمرینات آرام بخش

استفاده از داروهای ضد حساسیت زا مانند آنتی هیستامین هایی مثل سیتیزین به واسطه اثرات عدم خواب آلودگی بیمار ترجیح داده شده و این داروها می توانند به صورت امن بدون بروز هیچ گونه عوارض جانبی مورد استفاده قرار گیرند.

استروئیدها و اپی نفرین در موارد شدید همراه با آنتی هیستامین ها به منظور توقف بروز واکنش های ایمنی استفاده می شوند.

استروئیدها می توانند در حملات حاد یاری نماینده باشند، اما استفاده طولانی مدت از این داروها توصیه می شود.

کاربرد لاکتو کالامین و ژل آلوئه ورا به صورت کرم های موضعی می تواند گزینه مفیدی در درمان این بیماری باشد.

مکمل های غذایی و آنتی اکسیدان ها باعث افزایش تقویت سیستم ایمنی و در نتیجه کاهش بروز علائم کهیر می گردند.

زندگی با کهیر

کوشش به منظور یافتن عوامل محرک، مدیریت مؤثر تنش و شیوه های درمان از عوامل کلیدی اصلی کاهش علل بیماری می باشد.

پیشگیری

یافتن آلرژن هایی که در واقع باعث بروز کهیر می شوند، می تواند کاری غیرممکن و مشکل باشد. از مواجهه با هر نوع غذا، دارو و یا علل فیزیکی که احتمالاً می تواند باعث بروز کهیر شود، اجتناب ورزید. مواجهه با تنش های فیزیکی و روحی امری اجتناب ناپذیر است و باید با شیوه های آرام سازی مناسب مانند ورزش، یوگا، مدیتشن و گروه های حمایتی اجتماعی از بروز تنش های روحی تاحدی جلوگیری کرد. خود ارزیابی بعد از مدیریت تنش می تواند به ارزیابی حد آستانه تنش و بنابراین بازیابی از تنش یاری کند.

مجدداً تأکید می شود کهیر یک اصطلاح پزشکی است که به وسیله ایجاد خارش و قرمزی پوست تشخیص داده می شود. این بیماری در هر نقطه از پوست توسعه می یابد. معمولاً، کهیر به عنوان واکنش های آلرژیک توسعه می یابد. این بیماری ممکن است علل دیگری نیز داشته باشد. در بعضی موارد، کهیر برای بیش از شش هفته ادامه می یابد و این بیماری به اصطلاح کهیر مزمن نامیده شده که معمولاً به دلیل آلرژی ایجاد نمی شود.

مطالعات پیشنهاد می دهد که بیشتر افراد مبتلا به کهیر مزمن به علل نامعلوم به این بیماری مبتلا شده اند. در چنین مواردی، درمان به دلیل ناشناخته بودن دلیل بیماری مشکل بوده و پوست بیمار به دلیل خارش های مداوم دچار آسیب می شود. کهیر ایدیوپاتیک مزمن یک فرم جدی از کهیر است که با خارش همراه می باشد. پیشنهاد شده است که تقریبا 40 درصد از چنین مواردی به دلیل بروز اختلالات خود ایمنی بوده و بقیه موارد هیچ دلیل خاصی ندارد. در بیشتر مواردِ کهیر مزمن ایدیوپاتیک، بیماران دچار اختلالاتی مانند افسردگی ثانویه و آنژیوادم نیز می شوند. در بچه ها، این بیماری معمولا به صورت مزمن بروز می نماید.

کهیر ایدیوپاتیک مزمن

کهیر ایدیوپاتیک مزمن می تواند به عنوان بیماری ای تعریف شود که به وسیله کهیر و خارش مداوم تعیین می شود و بدون هیچ گونه علائم آشکاری بوده و برای مدت شش هفته یا بیشتر به طول می انجامد. از آن جا که این بیماری تا به امروز به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته، بنابراین تجویز یک روش درمانی مؤثر به وسیله پزشکان مشکل می باشد. با این حال، مطالعات اخیر نشان می دهد که حداقل 30 تا 50 درصد از بیماران مبتلا به کهیر ایدیوپاتیک مزمن از این بیماری به واسطه اختلالات خود ایمنی رنج می برند. 50 درصد به جای مانده به دلایل کاملاً ناشناخته به این بیماری ابتلا پیدا نموده اند، چون هیچ دلیل خاصی برای بیماری آن ها شناسایی نشده است. اگرچه، اثبات شده است که اختلالات خود ایمنی می تواند باعث بروز کهیر ایدیوپاتیک مزمن شود، اما روش خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. در بعضی موارد، ایمونوتراپی یا ایمنی درمانی در این زمینه مفید است.

روش درمان

از آن جا که هیچ دلیل خاصی برای این بیماری وجود ندارد، بنابراین تجویز یک داروی مؤثر نیز در این زمینه مشکل می باشد. درمان این بیماری شامل مدیریت علائم کهیر است. یک گزینه درمانی مؤثر برای درمان کهیر استفاده از آنتی هیستامین ها می باشد. با این حال، آنتی هیستامین های مربوطه باید برای دوره های طولانی تر و در دوزهای مناسب مورد استفاده قرار گیرند. دارویی که قبلا برای درمان مالاریا مورد استفاده قرار می گرفت، نیز گفته می شود که برای افرادی که مبتلا به کهیر ایدیوپاتیک ناشی از خود ایمنی هستند، مفید می باشد. آزمایشات اخیر نشان دهنده 80 درصد موفقیت در درمان در زمان استفاده از این داروها زمانی که برای یک دوره سه تا چهار ماهه مورد استفاده قرار می گیرد، می باشد.

به طور خلاصه، کهیر ایدیوپاتیک مزمن یک فرم جدی از کهیر است که با خارش همراه می باشد. پیشنهاد شده است که تقریبا 40 درصد از چنین مواردی به دلیل بروز اختلالات خود ایمنی بوده و بقیه موارد هیچ دلیل خاصی ندارد. مطالعات در رابطه با این بیماری و شیوه های درمان آن هنوز ادامه دارد. تا به امروز، روش های درمانی با هدف کاهش علائم این بیماری استفاده می شود. با این حال، باید از خود درمانی در این زمینه به شدت اجتناب ورزید.

منبع: HealthHearty

منبع: راسخون