کجا اورانگوتان ببینیم؟
به گزارش مجله گیتی رو، اورانگوتان ها، میمون هایی هستند که در گردشگری حیات وحش بسیار شاخص هستند. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید تا این حیوانات را بیشتر بشناسیم.
اورانگوتان ها یکی از اعضای بزرگ جثه خانواده میمون ها هستند و در کنار دیگر پستانداری از جمله: گوریل ها و شامپانزه ها قرار می گیرند. اورانگوتان تنها عضوی از خانواده میمون های بزرگ جثه است که در آسیا یافت می گردد.
از سویی دیگر اورانگوتان بزرگ ترین پستانداری است که می تواند روی درختان زندگی کند. در حال حاضر اورانگوتان ها شرایط زندگی آسانی ندارند و از نظر شرایط بقا مسائل زیادی دارند که در ادامه آن ها را آنالیز خواهیم کرد. این پستانداران خز قرمزیا نارنجی رنگ دارند که تمام نقاط بدنشان به جز صورت و کف دستانشان را پوشانده است.
دستان اورانگوتان ها از پاهایشان بلندتر است و شباهت بسیاری به دستان انسان دارد. از آنجایی که اورانگوتان ها بیشتر زندگی خود را روی درختان سپری می نمایند، انگشتان بلندی دارند و فرم دست و انگشتان این پستانداران یاری بسیار زیادی به راحت زندگی کردن آن ها روی شاخه های درخت نموده است. طول دست های اورانگوتان ها بسیار زیاد است. اگر یک اورانگوتان هر دو دست خود را باز کند، فاصله بین دو سر انگشتان هر دست حدود دو متر طول دارد! به طور کلی دو گونه اورانگوتان وجود دارد که در هرکدام از گونه ها، دو نوع اورانگوتان نر مختلف وجود دارد که یکی از این گونه هم مقدار ماده ها هستند و دیگری دو برابر ماده ها هستند.
اورانگوتان ها همه چیز خوار هستند و این بدان معنا است که این جانوران هم از گیاهان تغذیه می نمایند هم از گوشت. هر چند معمولا تمایل این جانوران نسبت به خوردن گوشت بسیار کم است اما این بدان معنی نیست که اورانگوتان ها قابلیت گوشت خوردن نداشته باشند! به طور کلی، اورانگوتان ها حدود 500 نوع مختلف از گیاهان و میوه ها را می خورند و در کل 60% از رژیم غذایی این پستانداران را میوه ها تشکیل می دهند. گفتنی است که اورانگوتان ها از شاخه های درخت، برگ درختان، گل ها و حشرات نیز تغذیه می نمایند. اورانگوتان ها بزرگ ترین جانوران میوه خوار زمین هستند که بیشترین نوع میوه را مصرف می نمایند.
علی رغم دیگر اعضای خانواده میمون ها که بسیار اجتماعی هستند، اورانگوتان ها نیمه اجتماعی به شمار می آیند. این پستانداران برخی اوقات به دور یکدیگر جمع می شوند و زندگی گروهی را تجربه می نمایند اما بیشتر اوقات را به صورت منزوی و به تنهایی می گذرانند. اورانگوتان ها بسیار باهوش هستند و همواره در زمینه حل مسائل، روش های خاص خود را دارند. به عنوان مثال اگر به یک شامپانزه یک عدد میخ بدهید با تعداد زیادی از نقاط که تنها یکی از آن ها جای درست میخ باشد، شامپانزه به صورت تمام نقاط را امتحان نموده و میخ را در تک تک نقاط فرو می نماید تا اینکه نقطه درست را پیدا کند اما اورانگوتان ها به هیچ وجه اینگونه رفتار نمی نمایند! اورانگوتان ابتدا در شکل میخ غرق می گردد و حسابی آن را آنالیز می نماید. حتی ممکن است بدن خود را با میخ بخاراند! سپس بدون آزمون و خطا، نقاط را به دقت مشاهده می نماید و انتها با این صحنه روبرو می شویم که اورانگوتان با اولین آزمون خود، میخ را در جای درست خودش فرو نموده در حالی که چیز دیگری توجهش را جلب نموده است و نگاهش به سمت دیگری است!
پیش تر مطرح کردیم که اورانگوتان ها دو گونه جنس نر دارند که یکی جثه بسیار بزرگ تری دارد. این گونه از نرها نسبت به سایر گونه ها بسیار پرخاشگرتر و عصبانی تر هستند و می توانند صداهای بسیار بلندی فراوری نمایند که از فاصله دو کیلومتری هم می توان آن ها را شنید! اورانگوتان های نر از این صداها برای معین قلمرو خود استفاده می نمایند. متاسفانه از دو گونه اورانگوتان ها، یکی از گونه ها در خطر انقراض است و گونه دیگر شدیدا در خطر انقراض قرار دارند. این شرایط برای هیچ گونه جانوری خوب نیست و نشان دهنده آن است که اگر به شرایط موجود رسیدگی نگردد و مسائل و خطرها به همین شکل ادامه پیدا کند، در آینده ای نه چندان دور شاهد انقراض گونه مورد نظر خواهیم بود. مشکل اصلی که تعداد اورانگوتان ها را به شدت کاهش داده است، از بین رفتن زیستگاه این جانوران است. از سویی دیگر این موجودات به صورت زیاد به وسیله شکارچیان به صورت غیر قانونی شکار می شوند.
نام اورانگوتان در زبان مالایی به معنای مرد جنگل است. اورانگوتان ها تمایل دارند تا در جنگل های بارانی و روی شاخه های درختان زندگی نمایند. بیشتر جمعیت اورانگوتان ها در جزیره سوماترا در اندونزی و بعلاوه جزیره بورنئو زندگی می نمایند. اورانگوتان ها خانه های خود را نیز در میان شاخ و برگ درختان می سازند و روی شاخه درختان می خوابند!
نظر شما در خصوص اورانگوتان ها چیست؟ آیا مایل به تماشا این حیوانات از نزدیک هستید؟ نظرات خود را با خبرنگاران در میان بگذارید.
منبع: کجارو / livescience.com