این آمریکایی، عاشق دیزی و فسنجون است - مجله گیتی رو

به گزارش خبرنگاران، سایت اصفهان زیبا آنلاین در ادامه نوشت: او از فاصله چند متری ورق را برمی گرداند. هیجان تیم شهرداری گرگان و اعتراضات تیم مقابل در هم می آمیزد و گزارشگر کوبنده و ناباورانه کلماتی را فریاد می زند. پری پتی بعد از پایان بازی، توسط هم تیمی های غیر هم وطنش در آغوش کشیده می گردد و همه از این حرکت تماشایی در بهت فرو می فرایند. چند روز بعد هم یک استوری از او با پرچم تیم ملی ایران و شکلک تفکر، شایعه تغییر تابعیتش برای حضور در تیم ملی بسکتبال ایران را قوت بخشید.

بعد از هفته ها کوشش مستمر برای برقراری ارتباط با این بازیکن و کشف راز آن پرتاب جادویی، صحبت درباره خاطراتش از کشورمان و سبک زندگی ما و ... زمانی پیروز به گفت وگو با او شدم که 11 هزار و 681 کیلومتر با ما فاصله داشت.

پری پتی را بیشتر بشناسیم

به آن لحظات جادویی فکر کنید! زمانی که قامت بلندشان چند مدافع را جا می گذارد، توپ را بین زمین و هوا می قاپند، با درجا زدن و چرخش های نرم، کمرشان را چند درجه در سمت مخالف حرکت می دهند. سپس در اوج زیرکی نگاهی را با هم تیمی ها رد و بدل می نمایند، توپ با قدرت می چرخد، روی زانوها خم می شوند و با تکنیک روی نوک انگشتان پا بلند می شوند و در چند ثانیه نتیجه را به نفع خودشان تغییر می دهند و توپ مستقیم وارد تور به ارتفاع 3.048 متر می گردد. آفرینش این لحظات نفسگیر به دست بازیکنان قدَری همچون لبران ریمون جیمز و مایکل جردن بسکتبال را به یکی از محبوب ترین و پرطرفدارترین ورزش های دنیا تبدیل نموده است؛ ورزشکارانی که به رویاهایشان وفادار ماندند، به کم اکتفا نکردند و سر رسیدن به مقام قهرمانی حتی به قیمت مصدومیت و از دست دادن سلامتشان خطر می نمایند.

در لیگ باشگاهی بسکتبال ایران، بازیکنان خارجی زیادی حضور داشته اند اما پرتاب جنجالی در ثانیه های پایانی فینال لیگ برتر بسکتبال شهرتی برای پری پتی رقم زد که بعید است بازیکنی به گرد پایش برسد. این بازیکن 33 ساله، متولد آمریکاست، 11 سال عضو یک تیم یونانی بود و سال 97 به تیم شهرداری گرگان پیوست و در اولین فصل حضورش، پیروز به کسب عنوان نایب قهرمانی شد و جایزه ارزشمندترین بازیکن فصل را هم از آن خود کرد.

بسکتبال را از 8 سالگی آغاز کردم

پری پتی درباره علاقه اش به بسکتبال و ورود به این حوزه می گوید: بسکتبال را زمانی که خیلی کوچک بودم آغاز کردم. تقریبا 8 ساله بودم یا کمی بیشتر. هدفم در ابتدا فقط بازی و خوش گذرانی بود. بسکتبال حرفه ای را زمانی که 21 سال داشتم آغاز کردم. حضور در لیگ اسلواکی، اولین فعالیت حرفه ای من بود و در کشورهای زیادی از جمله رومانی، ونزوئلا، چین، ایتالیا و لبنان بازی کردم و در ادامه به لیگ ایران پیوستم.

او با این مقدمه درباره ارزیابی اش از کیفیت لیگ بسکتبال کشورمان به اصفهان زیبا آنلاین می گوید: به نظرم سال جاری بهترین سال در ایران بود. تیم ها نسبت به سال قبل با حس رقابت بیشتری کار کردند و چند تیم فرصت قهرمانی داشتند که در نهایت این عنوان به شهرداری گرگان رسید. فکر می کنم لیگ سال جاری هرسال بهتر از قبل می گردد و کیفیت بازیکن ها هم بالاتر می رود. بازیکنان در لیگ ایران به سختی کوشش می نمایند و این تمام چیزی است که از یک بازیکن می خواهیم، این که با حس رقابت بازی نمایند و حس خوبی داشته باشند.

آرزویم این است که در تیم ملی ایران بازی کنم

پری پتی که این روزها به آمریکا برگشته و البته هنوز به طور قطعی معین نشده که برای فصل بعد به ایران برخواهد گشت یا نه به خبرنگار ما می گوید: در این فصل، شهرداری گرگان برای بردن رقابت ها تنها چند قدم تا قهرمانی فاصله داشت و من احساس کردم حقیقتا هواداران لیاقت این قهرمانی را دارند بنابراین نهایت کوششم را کردم تا این اتفاق رخ بدهد. گرگان سه فصل قبل، من را به ایران دعوت کرد و من از صمیم قلب می خواستم یک فصل استثنایی را برای این تیم رقم بزنم. من واقعا آرزو دارم می توانستم برای تیم ملی بازی کنم. بازی کردن به عنوان بازیکن تیم ملی، مایه مباهات و افتخار من است اما بازیکنان ایرانی بسیاری هستند که سخت کار می نمایند و لیاقت این صندلی را دارند. من امیدوارم تیم ملی ایران، بهترین شانسش را برای پیروزی در المپیک داشته باشد.

آن پرتاب شاهکار و نظر پری پتی درباره آن

پری پتی تا چندین روز بعد از آن گل سرنوشت ساز به مهم ترین سوژه خبری شبکه های اجتماعی تبدیل شده بود و تا مدت ها صحبت درباره آن شوت استثنایی نقل محافل به خصوص ورزشی ها بود. در آن لحظه وقتی توپ وارد تور می گردد، انگار نیرویی درست به توپ جهت داده و به سمت تور کشیده است. سپس پتی دستان معجزه گرش را با سرخوشی و به نشانه پیروزی به دست هم تیمی هایش می کوبد، اعتراضات مبنی بر این که توپ قبل از قرمز شدن چراغ رها شده یا خیر، بالا می گیرد، دوربین ها لحظه جداشدن توپ از سرانگشتان پری پتی را بارها و بارها به صورت آهسته نشان می دهند، فریادهای سرخوشانه در حین بازبینی و فشار و استرس برای کشاندن بازی به وقت اضافه در کالبد سالن جریان دارد، بازیکنان شهرداری کف می زنند تا القا نمایند نتیجه به نفع شان است. داور از پشت مانیتور می آید و همه چشم ها خیره به اوست. سوت می زند و دو دستش را بالا می برد، سه امتیاز تایید می گردد، پس از آن فریادهای شادی در سالن انعکاس پیدا می نماید و عدد 96 برای شهرداری گرگان روی تابلو به نمایش در می آید.

از او می خواهم درباره این لحظات و شوت شاهکارش کمی شرح بدهد: هنوز توی شوکم! و هنوز بابتش خوشحالم، آن پرتاب بهترین شوت زندگی حرفه ای بسکتبالم بود. واقعا صحنه عجیبی بود، تنها 03/0 ثانیه وقت داشتم و ذهنم می گفت فقط توپ را بنداز! واقعا فکر نمی کردم شوتی که با آن سرعت انجام دادم گل گردد، درست به موقع رخ داد، خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داد و البته خوشحالم که تیم ما به قهرمانی رسید. نمی توانم حسم را در آن لحظه توصیف کنم و احساساتم در آن لحظه جادویی را به تصویر بکشم اما مردم بهترین عکس العمل را داشتند. شوری که در جشن و پایکوبی هواداران این تیم بود، دقیقا همان حس را در من به جوش و خروش درمی آورد. آن شوت مثل بمب پیچید و در گرگان هرکسی درباره اش حرف می زد. من عکس های زیادی با هواداران انداختم. جالب بود که آن ها من را با این نام خطاب قرار می دادند: دست خدا. به خاطر فرصتی که برای بازی در ایران داشتم شکرگزار و راضی ام. تیم شهرداری گرگان در شهر گرگان لحظات خوشی را برایم رقم زد و از مردم ایران ممنونم و امیدوارم به ایران برگردم تا یک جام دیگر هم ببریم.

فرهنگ مردم ایران را خیلی دوست داشتم

او ارتباط صمیمانه ای با هم تیمی هایش برقرار نموده و در این باره می گوید: بعضی از هم تیمی هایم به انگلیسی تسلط کامل دارند. با بقیه هم یک راهی برای مراوده پیدا می کردم. بیشتر موضوعاتی که درباره شان حرف می زدیم، بسکتبال بود پس فهمیدنش آن قدرها هم سخت نبود. از او درخصوص نظر دیگر افراد درباره یک بازیکن آمریکایی می پرسم: برای من عادی بود. همه می دانند من درایران بازی می کنم اگر کنجکاوی می کردند برایشان شرح می دادم که ایران کشور زیبا و امنی بوده و اوضاع بسکتبال در آن خوب است. در ادامه نظرش را درباره ایران این طور می گوید: ایران خوب است، من دوستش دارم، فرهنگش دوست داشتنی و خواستنی است. مردم خانواده دوست هستند. بیشتر مردم من را در همه زمینه ها یاری کردند. قبل از این که به ایران بیایم، از رسانه ها چیزهای منفی و بدی درباره ایران شنیده بودم. خیلی ترسیده بودم و نگران بودم اما بعد از این که آمدم ایران خیلی خوب بود.

عاشق دیزی شدم و فسنجون

نمی گردد به ایران سفر کنید و از غذاهای بومی و خوش طعم آن غافل بمانید. او با این مقدمه،د رباره غذای مورد علاقه اش می گوید: من لوبیاپلو، قرمه سبزی، دیزی و فسنجون را از بین غذاهای ایرانی که تجربه کردم، دوست دارم و عاشق شان شدم. من غذا خوردن را دوست دارم. معینا شهر مورد علاقه من در ایران، گرگان است. البته از تهران و کیش هم خیلی خوشم می آید. در مدت حضورم در کشور شما چیزی جز تجربه خوب نداشتم. مردم ایران خیلی گرم ودوستانه رفتار می نمایند.

آن پرتاب 3 امتیازی شانسی نبود!

روزبه ارغوان، هم تیمی پری پتی در اوج متانت با رویی خوش پاسخ گوی سوالات ما درباره روحیات و رفتارهای این بازیکن است.

ملی پوش بسکتبال کشورمان، هم تیمی پری پتی است. چند روز بعد از پیروزی تیم شهرداری گرگان ضمن ابراز خشنودی از پیروزی تیمش در گفت وگویی با ما به پرتاب تاریخی پری پتی اشاره می نماید و می گوید: پری دارای شخصیتی پرانرژی و بشاش است رفتار و منش او با دیگر بازیکنان، گرم و برادرانه بود. برخلاف بعضی دیگر از بازیکنان خارجی که به محض ورود به تیم، تک روی در پیش می گیرند و اتحاد را در آرایش تیمی از بین می برند، خودخواه نبود و صلاح تیم را می خواست و در خدمت آن بود. او درباره کوشش هایش برای کسب این پیروزیت هم می گوید: بی شک دست یابی به چنین صندلیی نیازمند ممارست و کوشش بسیار همه بازیکنان است. پری و ما از اول فصل با قدرت به تمرین می پرداختیم. روز عید نوروز که همه افراد علاقه مندند کنار خانواده شان باشند، از ساعت 10 تا 12 مشغول تمرین بودیم و حتی بعدازظهر هم سر تمرین حاضر شدیم. همه اعضای تیم یکدل و یک صدا برای قهرمانی برنامه ریزی نموده بودیم که پیروز شدیم.

پری خستگی ناپذیر بود

این بازیکن که لحظه پرتاب سه امتیازی به وضوح در خاطرش ثبت شده و آن را با تمام جزئیات بازگو می نماید، می گوید: 6 ثانیه آخر بازی بود که با دفاع سریع تر تعویض شدم. درست در همان ثانیه ها همه اتفاقات رخ داد. خاطرم است که روی نیمکت نشسته بودم و چند ثانیه بیشتر تا پایان بازی باقی نمانده بود اما جالب بود که ابدا به باخت فکر نمی کردم. در کل، بازی پر فراز و فرودی بود. ابتدای بازی ما بالا بودیم و پری پتی دو پنالتی را گل نموده بود. من باور داشتم که کوشش هایمان نتیجه می دهد. التهاب و هیجان آن ثانیه ها خیلی بالا بود. سعی کردیم به هم ریختگی و استرس تیم را از بین ببریم و روحیه و انسجام را در داخل و بیرون زمین حفظ کنیم. همه با امید پشت هم را داشتیم و آن پرتاب هم ثمره سه سال زحمت بی وقفه و حق تیم بود و اصلا قبول ندارم که شانسی بود. پری خستگی ناپذیر بود و همین یکی از عوامل پیروزیت اش است.

تصمیم اش برای حضور در ایران را جدی نمی دانم

ارغوان درباره جدی بودن تصمیم پری برای عضویت در تیم ملی ایران می گوید: قبول دارم که او به عنوان یک بازیکن خونگرم در جهت پیروزی با تیم همراه و همدل بود، در بعضی از بازی ها حتی در صورت کسب امتیاز پایین، کوشش و همکاری چموشانه اش با هم تیمی ها و توپ ربایی سریع و به موقعش جایی برای حرف نمی گذاشت. او حس خوبی نسبت به ایران دارد ولی شرایط در تیم ملی متفاوت است و باید نظر فدراسیون و سازمان تربیت بدنی را در این باره مبنا قرار داد. البته آن طور که حدس می زنم این ادعا بیشترحالت طنز داشت و تصمیم اش جدی نیست. در خور ذکر است، به گفته یکی از مسئولان فدراسیون بسکتبال، این بازیکن آمریکایی هنوز تابعیت ایرانی ندارد و در گام اول برای حضور در تیم ملی ایران باید تابعیت ایرانی بگیرد که خودش مراحل مختلفی دارد. از سوی دیگر حتی اگر تابعیت ایرانی هم به پری پتی اهدا گردد، او می تواند 18 ماه بعد از این تاریخ برای حضور در تیم ملی ایران به فیبا درخواست بدهد. پس عملا حضور این گارد آمریکایی در تیم ملی ایران در المپیک امکان پذیر نیست.