22 نکته درباره روباه - مجله گیتی رو

به گزارش ایسنا، روباه از حیوانات همه چیز خوار متعلق به خانواده سگ سانان و از جانوران بسیار زیرک است. این حیوان به دلیل ظاهر زیبا، پاهای بلند و باریک، پوزه نوک تیز و دم بوته ای و بلند خود به معروفیت رسیده است، اما اکنون جمعیت آن به دلیل نبود پرنده شکاری در سطح شهر و غذارسانی مردم افزایش یافته است. بدین جهت به 22 نکته درباره روباه می پردازیم:

*معمولی ترین روباه ها روباه قرمز است که در اروپا، آفریقای شمالی، آمریکای شمالی و بخش هایی از آسیا یافت می شوند.

*طول روباه قرمز از نوک بینی تا انتهای دم، حدود یک متر است و ارتفاع او به 30 تا 40 سانتی متر می رسد. رنگ این روباه در فسمت پشت قهوه ای مایل به قرمز و در قسمت زیرشکم سفید است.

*روباه مرداب، کوچکترین نوع روباه است.

*روباه گوش خفاشی بیشتر به شغال شباهت دارد.

*هر دوی این روباه ها گوش های پهن و بزرگی دارند که در محیط بیابانی و خشک گرمای اضافی بدن را دفع نمایند بعلاوه این گوش ها به روباه قدرت شنوایی بیشتری می دهد.

*در ایران چهار گونه روباه معمولی (والپس والپس) در دامنه کوه ها، روباه شنی در نواحی کویری، روباه ترکمنی در ترکمن صحرا و جنگل گلستان و شاه روباه در منطقه ها جنوبی کشور وجود دارد. روباه های شهر تهران از نژاد معمولی هستند که در گذشته در دامنه و ارتفاعات کوه ها حضور داشتند.

*این روباه ها به دلیل گوشتخوار بودن بخشی از چرخه اکولوژیک هستند، اما مانند گرگ و پلنگ حیوانات بزرگ را شکار نمی نمایند و تنها از حیوانات کوچک جثه مانند خرگوش، پرندگان کوچک، موش های کوچک و… تغذیه می نمایند.

*روباه، پرندگان و جانوران کوچک مانند حشره ها حتی مرغ و خروس ها را شکار می نماید.

*روباه ها گاهی وقت ها با تکان دادن سریع دم خود خرگوش ها و سایر طعمه ها را شکار می نمایند، به طوری که این عمل آن ها خرگوش را که غرق تماشای دم زیبای روباه است، فریب می دهد و بی آنکه متوجه گردد، روباه کم کم به آن نزدیک می گردد.

*هنگامی که روباه به میزان کافی به طعمه نزدیک می گردد به سرعت به او حمله و آن را شکار می نماید.

*روباه ها یا در لانه هایی که خود حفر نموده اند، زندگی می نمایند و یا لانه خرگوش ها و گورکن ها را می گیرند.

*در این اواخر روباه ها بیشتر در شهرها دیده شده اند. آن ها در زیرزمین ساختمان ها و یا هر مخفی گاهی که به دست آورند، ساکن می شوند و از مواد درون زباله ها تغذیه می نمایند.

* مشاهده روباه در پارک ها و محل زندگی مردم در داخل شهر با سابقه شهرنشینی و زندگی روباه در کلانشهرها سنخیتی ندارد چراکه احتمال ایجاد تعارضاتی بین جانوران اهلی مانند مرغ، خروس، سگ و گربه با جانوران وحشی مانند روباه وجود دارد.

*در گذشته روباه ها در شب در محیط شهری حضور داشتند، اما امروزه به دلیل مصرف اضافات غذای مردم در محیط های شهری با آن ها سازگاری پیدا نموده اند. برخی از دست انسان نیز غذا را دریافت می نمایند.

*مردم با حضور در پارک ها و خوردن غذاهایی مانند جوجه کباب غذای مناسب روباه را در اختیار او قرار می دهند. شهروندان باید از غذادهی به روباه مانند سگ و گربه پرهیز نمایند و در حد امکان اضافات غذای خود را جمع آوری نمایند به علاوه به صورت جداگانه برای روباه ها اسکلت مرغ خریداری ننمایند.

*در همه شهرها تعداد کمی روباه در طبیعت وجود داشته است، اما دور شدن پرندگان شکاری مانند جغد و عقاب به عنوان دشمن طبیعی روباه از کلانشهرها و غذارسانی فراوان انسان ها به این گونه باعث زاد و ولد بسیار آن ها شده است.

*شاید یکی از جزئی ترین فواید افزایش روباه ها در فضای شهری، کنترل جمعیت جوندگان کوچک و موش ها در پارک ها باشد، اما به طور قطع افزایش جمعیت روباه ها در شهر نکته ای منفی است چرا که روباه جزو حیات وحش است.

*ابتدا باید بخش فرهنگی این موضوع در سطح مردم حل گردد و از غذادهی به جانوران شهری خودداری نمایند.

*مردم با غذادهی علاوه بر آسیب به زیبایی پارک و طبیعت باعث افزایش جمعیت حیوانات می شوند بنابراین افراد زمانی که در طبیعت حضور می یابند، بدون ایجاد هیچگونه تغییری آن فضا را ترک نمایند.

*مراحل بعدی باید به وسیله سازمان ها و شهرداری ها صورت بگیرد. سازمان ها باید اقداماتی در راستای کنترل جمعیت جوندگان انجام دهند، به عبارتی جمعیت موش ها در کشور به ویژه کلانشهرها باید کنترل گردد چراکه موش ها غذای آماده روباه ها هستند.

*در ادامه یگان حفاظت محیط زیست یا سازمان پارک های شهرداری ها باید اقدام به زنده گیری روباه و پس از آن در زیستگاه طبیعی روباه با هماهنگی سازمان محیط زیست رها نمایند.

*به هیچ عنوان کشتن روباه توصیه نمی گردد و باید پس از زنده گیری در محیط طبیعی خود رها شد.