سفرنامه چین - (پکن - شانگهای - هانگژو) - مجله گیتی رو

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید.

با نصب اپلیکیشن هواپیمایی چاینا ساترن در گوشی ، برنامه پروازی را گاهی مرور می­ کردم که روزی متوجه شدم برنامه پرواز برگشت را به دلیل نامعلومی به 15 فروردین منتقل نموده اند و این در حالی بود که پرواز قبلی لغو نشده بود و تعجب آور اینکه هیچ کسی هم به ما اطلاعی نداده بود. با پیگیری از دفتر هواپیمایی مشکل رفع شد و برنامه قبلی خودمان برای تاریخ رفت 28 اسفند ماه و برگشت برای 12 فروردین ok شد . این یکی از بدیهای سفر بدون تور بود ، در واقع اگر خودمان سایت هواپیمایی را چک نمی کردیم در برگشت کلی مسائل بوجود می آمد.

در ابتدا تصمیم داشتیم پنج شب در شانگهای و هفت شب در پکن باشیم ولی با مطالعه چند سفرنامه تصمیم گرفتیم از شهر هانگژو -که در نزدیکی شانگهای می باشد -هم دیدن کنیم . چون تغییر برنامه پروازی هزینه زیادی داشت ، تصمیم گرفتیم بعد از رسیدن به شانگهای با قطار سریع السیر به هانگژو برویم درنتیجه برای دو شب اول در هانگژو هتل Huachen را رزرو کردم و برای سه شب بعد هتل Guxiang در شانگهای و برای 7 شب باقیمانده هتل Inner mongolia در شهر پکن را با استفاده از سایت booking.com رزرو کردم. البته من به خاطر داشتن ویزا کارت، رزرو هتل ها را خودم انجام دادم و قرار بود هزینه هتل ها را به صورت نقدی در محل هتل پرداخت کنیم . نکته ای که در اینجا قابل ذکر است این است که با مقایسه قیمت ها در سایت های رزرو داخلی با وب سایت بوکینگ ، گاهی رزرو هتل ها ارزانتر و گاهی هم گرانتر می گردد و این موضوع در خصوص هر هتلی هم تفاوت دارد.

برای اینکه درست بعد از رسیدن به چین مشکل تبدیل پول نداشته باشیم از تهران حدود هزار یوان خریداری نموده بودم. از اول اسفند با تهیه مدارک مورد احتیاج جهت تهیه ویزا مانند رزرو هتل ، بلیط هواپیما و نامه تمکن اقتصادی از بانک ، به سفارت چین مراجعه کردم در جلوی سفارت دو صف برای افراد عادی و نمایندگان آژانس ها وجود داشت . پس از چند ساعت معطلی ساعت کاری به اتمام رسید و تنها چند نفر از صف افراد عادی پیروز شدند به سفارت وارد شوند. فهمیدم که حداقل در آن روزهای شلوغ انتهای سال ، ظاهراً تنها راه دریافت ویزای چین مراجعه به یکی از همان آژانس هاست . فردای آن روز با آنالیز آژانس ها آژانسی را انتخاب کردم و با دادن مبلغ 120 دلار (به جای 100 دلار خود سفارت) برای ویزا اقدام کردم . ویزاها یک هفته ای آماده شدند. ویزای چین دارای اجازه یک ماه اقامت و اعتبار 3 ماهه می ­باشد. برای آنکه خیالمان راحت تر باشد، بیمه مسافرتی سامان را هم آنلاین خریداری کردم . روزها سپری شد و روز پرواز فرا رسید. چک این آنلاین On line check-in در پرواز رفت بدرد نخورد و خود کانتر مجددا خودش اینکار را انجام داد و جایگاه های ما کنار هم بود. پرواز ما ساعت 11 شب از فرودگاه امام شروع شد. چاینا ساترن هواپیمایی نسبتا خوبی است که از لحاظ کیفی بین پروازهای ماهان و پروازهای کشورهای عربی ، قرار می­ گیرد . پرواز اول پروازی چهار و نیم ساعتی تا شهر ارومچی چین بود . در طول راستا سه بار نوشیدنی و یک وعده غذای گرم شامل(مرغ -برنج) یا (گوشت - پوره سیب زمینی) داده شد.ساعت8 صبح به ارومچی رسیدیم . در موقع گذر از پلیس مهاجرت از همه افراد انگشت نگاری بعمل می آید بعد از مدتی کلنجار با دستگاه اثر انگشت بالاخره کل خانواده با پیروزیت از گیت عبور کردند وبعد از تحویل دریافت بارهابه سمت کانتر چاینا ساترن حرکت کردیم . از مسئول مربوطه پرسیدم که آیا امکان تبدیل پرواز شانگهای به هانگژو وجود دارد که جواب منفی بود و در نهایت کارت پرواز شانگهای را گرفتیم. پرواز بعدی در ساعت ده و نیم صبح و به مقصد فرودگاه Hongqiao در شانگهای انجام شد.

فرودگاه Hongqiao شانگهای فرودگاه نسبتاً بزرگ و خوبی است. ایستگاه قطاری به همین نام درست در همان محل و ادامه سالن فرودگاه می باشد. در چین بین شهرهای پکن و شانگهای و در ادامه به سمت جنوب و از جمله شهر هانگژو قطارهای پرسرعت (سرعت بالاتر از 300 کیلومتر بر ساعت) وجود دارند که جایگزین خوبی برای سفرهای هوایی به شمار می­روند. در ایستگاه قطار فروشنده بلیط ، کمی انگلیسی می دانست ولی من برای اطمینان از قبل ترجمه جملات چینی مورد احتیاج را پرینت نموده بودم و با نشان دادن به او موضوع را انتقال دادم. در این سفر مترجم آفلاین گوگل هم بی نهایت مفید بود و در واقع بدون احتیاج به اینترنت می شد جملات انگلیسی را به چینی ترجمه کنیم و حتی می توانستیم از متن های چینی عکس بگیریم و ترجمه انگلیسی آنها را مشاهده کنیم. البته باید از قبل زبان چینی آفلاین را در برنامه Google Translator دانلود نموده باشیم. در این سفر چون سیم کارت چینی نسبتا گران بود و احتیاج خاصی به آن نداشتیم ، نخریدیم و برای اطمینان رومینگ ایرانسل تلفنهای خودمان را فعال نموده بودیم.

برنامه حرکت قطارها را در سایت Travelchinaguide.com دیده بودم ولی در واقع اصلا احتیاجی به هماهنگی قبلی وجود نداشت چرا که در هر ساعت چندین قطار بین دو شهر شانگهای و هانگژو حرکت می کرد . با ارائه پاسپورت ها سه بلیط رفت و برگشت از شانگهای به هانگزو تهیه کردم بلیط رفت نفری 117 یوآن و تا ایستگاه Hongzhou dong و بلیط های برگشت نفری 78 یوان بود، چون کلاس قطارهای رفت و برگشت فرق داشت و ضمناً قطار برگشت از ایستگاه Hangzhou که به محل اقامت ما نزدیکتر بود، حرکت می­ کرد. سکوهای قطار در طبقه پایین ایستگاه قطار Hongqiao بودند و اگرچه ایستگاه قطار، ایستگاهی بسیار بزرگ بود ولی تابلوها بسیار واضح و پیدا کردن محل سکوها بسیار ساده بود. قطار پرسرعت در زمانی کمتر از یک ساعت مسافت 170 کیلومتری را طی کرد و به ایستگاه هانگژو دونگ رسید. خطوط 1 و 4 مترو در این ایستگاه در دسترس بودند. با استفاده از برنامه Metroman که از قبل درگوشی نصب نموده بودم ، نقشه مترو شهرهای مختلف را داشتیم.

بلیط قطار هانگژو

هتل Huachen در نزدیکی ایستگاه مترو Longxiangqiao قرار داشت و در نتیجه با استفاده از خط یک مترو و بدون احتیاج به تعویض هیچ خطی در چند دقیقه به مقصد رسیدیم . بلیط مترو نفری حدود 2 یوان بود. از قبل در برنامه maps me مکانهای مورد نظر و محل هتل را نشانه گذاری نموده بودم . نکته ای که قابل ذکر است این است که در چین گوگل فیلتر است و گوگل مپ هم کار نمی­ کند. بعد از چند دقیقه پیاده روی از ایستگاه مترو به هتل رسیدیم. تابلو انگلیسی هتل اصلاً دیده نمی شد و اگر برنامه maps me نبود از جلوی هتل رد شده بودیم. دلیل انتخاب این هتل نزدیکی به دریاچه west lake بود. این دریاچه که درچینی به آن شی هو گفته می گردد،یکی از اصلی ترین جاذبه های توریستی هانگزو به شمار می رود. با توجه به آنکه کمی باران می بارید و همه خسته بودیم به اتاق رفتیم شام مختصری که همراه داشتیم خوردیم و خوابیدیم. این هتل 4 ستاره هتل خوبی بود و صبحانه نسبتا خوبی داشت.تنها مسئله ای که وجود داشت نازکی دیوارهای اتاق ها بود که تا نیمه شب صدای مسافران اتاق مجاور آزار دهنده بود.

صبح روز بعد، بعد از صرف صبحانه در هتل ، پیاده از خیابان Pinghai به سمت دریاچه حرکت کردیم.راستا پیاده روی زیبایی در اطراف دریاچه وجود داشت .باد شدید و نسبتا سردی می وزید و این موضوع کمی در اولین روز به اصطلاح تو ذوقمون زد ولی در ادامه همان روز و همه روزهای بعدی سفرمان ، هوا خوب و بهاری بود.

مناظر اطراف دریاچه west lake

ماشین های رو باز در اطراف دریاچه حرکت می­کردند که در صورت احتیاج با پرداخت نفری 10 یوان می توانستیم سوار آنها شویم.

ما راستا اطراف دریاچه را به سمت جنوب تا پارک Yongjing و Orioles singing ادامه دادیم . در آنجا عروس و دامادهای زیادی با لباس عروسی مشغول دریافت عکس بودند . در ادامه به پاگودایLeifeng که برجی بلند بود رفتیم از بالای برج مناظر زیبای دریاچه دیده می­شد. در آنجا توریست های چینی زیادی وجود داشتند که گاه با شوخ طبعی در کنار ما می ایستادند و با ما عکس یادگاری می­ دریافتد .

مناظر دریاچه West Lake از بالای برج

در ادامه راستا معبد زنگ Evening bell و jingci temple را دیدیم و با پرداخت 10 یوان دخترم زنگ بزرگی را به صدا درآورد. در این سفر کلی معبد و مجسمه های عجیب وغریب دیدیم ، مجسمه هایی که گاه ظاهری خشن و شیطانی و گاه خندان و دوست داشتنی داشتند . ورودیه برج نفری 40 یوآن و معبدها 10 یوآن بودند.

در ادامه راستا به پیاده راه su رفتیم. این راستا پیاده راه زیبا از میان دریاچه عبور می نماید و به سمت شمال دریاچه می­رود تعداد زیادی افراد در این راستا در حال پیاده روی یا دوچرخه سواری بودند.

پیاده راه SU Causeway

بعد از رسیدن به قسمت شاقتصادی دریاچه برای استراحت و صرف ناهار به KFC در آن نزدیکی رفتیم .هزینه ناهار برای سه نفر حدود 120 یوان شد.

بعد پیاده به سمت معبد ژنرال یوفی YueFei رفتیم . ورودیه برای افراد بزرگسال نفری 25 یوان و برای اطفال نیم بها بود.

داخل معبد Yuefei

و بعد با اتوبوس خط 7 که درست جلو همانجا توقف داشت به سمت معبد linying حرکت کردیم. کرایه اتوبوس نفری 2 یوان بود که نقدی در داخل صندوق جلوی راننده می­ ریختیم . ورودیه معبد linying نفری 45 یوان بود .

معبد Linying

در برگشت با همان اتوبوس خط 7 تا نزدیک هتل رفتیم . بعد از یکی دو ساعت استراحت به منطقه خیابان hefang رفتیم . این منطقه علاوه بر داشتن رستوران های متعدد سنتی و قهوه خانه ها ، پر از هنرمندان خیابانی است که مهارت های هنری خود را به نمایش می گذارند.

خیابان hefang

ساخت مجسمه های زیبای شیشه ای

در برگشت به خاطر نبود تاکسی و انتها ساعت کاری مترو مجبور شدیم فاصله ای 30 دقیقه ای را تا هتل پیاده برگردیم. صبح روز بعد باید به شانگهای می رفتیم ، زمان کافی برای دیدن بقیه جاذبه های هانگژو نداشتیم . جاهایی که دوست داشتم ببینیم Tiger spring ، دهکده چای Longjing و شوی Impression بود که فرصت نشد.

بعد از صرف صبحانه با هتل تسویه کردیم و مبلغ هتل را که حدود 240 دلار می شد با دلار پرداخت کردیم . هر 100 دلار را 620 یوان محاسبه کردند که از نرخ رسمی (633) کمتر بود. با خط یک مترو تنها با عبور از یک ایستگاه به ایستگاه Chengzhan رفتیم. ایستگاه قطار Hangzhou درست خارج از ایستگاه مترو بود .

تابلو حرکت قطارها -نوشته ها چینی بود ولی کافی است شکل کلمات شانگهای و هانگژو را بلد باشید!

قطار در کمتر از یک ساعت به ایستگاه Hongqiao در شانگهای رسید ما قرار بود دقیقا سه روز در شانگهای باشیم و به همین دلیل کارت های مترو سه روزه شانگهای را تهیه کردیم قیمت هر کارت 45 یوآن بود. خوبی این کارت ها آن بود که هر چند بار و به دلخواه می­ شد در مدت سه روز از مترو استفاده کرد.

کارت مترو 3 روزه شانگهای

با مطالعاتی که انجام داده بودم بهترین نقطه برای اقامت در شانگهای حوالی خیابان مشهور نانجینگ بود که به همین دلیل هتل Guxiang را در این منطقه انتخاب نموده بودم ولی آنرا رزرو ننموده بودم . پس از رسیدن به هتل پذیرش هتل گفت که اتاق خالی ندارند و این در حالی بود که در همان روز سایت بوکینگ برای آن هتل هنوز ظرفیت داشت . با استفاده از اینترنت وای فای در لابی هتل و با یاری اپلیکیشن booking یک اتاق در همان هتل رزرو کردم و دقایقی بعد پذیرش هتل ، موضوع را تائید کرد. متوجه نشدم چرا با حضور خود فرد در محل امکان پذیرش وجود نداشت و تنها به وسیله سایت می­شد اتاق رزرو کرد؟

منظره خیابان نانجینگ از داخل هتل Guxiang

این هتل درست در میانه خیابان نانجینگ و نزدیک ایستگاه مترو people square می باشد خوبی این انتخاب در این بود که فقط با یک خط مترو (خط 2) ازایستگاه قطار به محل هتل می رسیدیم . حسن فرودگاه Hongqiao (و ایستگاه قطار آن) نسبت به فرودگاه بین المللی پودونگ شانگهای این است که در فاصله بسیار کمتری از شهر واقع شده است و خط متروی معمولی شهر تا این ایستگاه امتداد دارد. بعد از رسیدن به هتل و استراحتی مختصر ، عصر به قدم زدن در خیابان نانجینگ به سمت رودخانه huangpu و بلوار باند Bund ادامه دادیم. بلوارمعروف Bund کنارساحل درطول رودخانه هوآنگپو است و دارای مناظر زیبایی ازخیابانها و آسمانخراشها می باشد.

فروشگاهها ومراکز خرید و برندهای مختلفی در خیابان نانجینگ وجود داشت. ولی قیمت ها نسبت به تهران بالا بود . من که قبلا تجربه بودن در پکن را داشتم ، خانواده را متقاعد کردم که خریدهایمان را به پکن موکول کنیم. البته روزهای بعد فهمیدم که پکن هم نسبت به 10 سال قبل خیلی متفاوت شده و هزینه ها بالا رفته بود. به هر حال با دلار حدود 4000 تومانی هنوز هم قیمت ها تقریبا قابل قبول بود. خیابان نانجینگ خیابان زیبا ، زنده و پر ازتوریست بود.

برج تلویزیونی در آنسوی رودخانه هوانگ پو

در برگشت از سوپرمارکت Family mart چند عدد جوجه سرخ شده گرم برای شام گرفتیم . صبح روز بعد برای چنج پول از چند بانک مختلف سوال کردم که ظاهراً فقط بانک Bank of china در چین پول را چنج می­ کرد ولی بعد از یافتن یکی از شعب این بانک که در حوالی میدان مردم (people square) بود ، متصدی بانک بعد از دیدن پاسپورت ایرانی از چنج پول خودداری کرد و گفت متاسفانه به دلایل اداری (و ظاهرا تحریم ها) نمی­ توانیم برای شما پول چنج کنیم و تنها به وسیله پذیرش هتل ها می­ توانید این کار را انجام دهید. در ضلع شاقتصادی میدان ، هتل رادیسون بلو را دیدم و متوجه شدم که در لابی آن دستگاهی شبیه ATM وجود داشت که با دادن اسکناس 100 دلاری می شد یوآن گرفت. البته نرخ تبدیل از نرخ رسمی کمتر بود به طوری که در آن روز ما 100 دلار را به 620 یوآن تبدیل کردیم بعد از چنج پول از موزه مادام توسو Madame Tussauds در مجاور هتل رادیسون بلو دیدار کردیم بلیط موزه مادام توسو 190 یوآن بود . با مجسمه های بسیار طبیعی کلی عکس گرفتیم .

مجسمه های کاملا طبیعی در موزه مادام توسو

بعد به موزه شانگهای در ضلع جنوبی میدان مردم رفتیم .دیدن سکه ها و آثار تاریخی ایران حس خوب و غرورآمیزی به انسان می داد.

سکه های دوران ساسانی در موزه شانگهای

و بعد با استفاده از خط 8 و 10 مترو به باغ Yuyuan garden رفتیم . تورهای ایرانی و غربی زیادی در باغ بودند و ورودیه نفری 30 یوان بود حدود یکساعت طول کشید تا کل باغ را گشتیم و عکس گرفتیم .

مجسمه اژدها در روی دیوار باغ یویوآن

بعد از خروج از باغ به معبد شهر در همان نزدیکی رفتیم و بعد از خروج از معبد در بازارچه های سنتی اطراف آن منطقه گشت زنی کردیم . در گوشه ای از خیابان مردم برای خریدن یک نوع غذا صف کشیده بودند .ما هم وسوسه شدیم امتحان کنیم. نوعی دامپیلینگ یا پیراشکی با محتویات گوشت چرخ نموده آبدار بود و اصلا خوب نبود.بعد از آن با مترو به ایستگاه های south shaanxi و Dapuqiao و محله فرانسوی ها رفتیم کمی­ پیاده روی کردیم و مختصری خرید کردیم و بعد به هتل برگشتیم.

صبح روز بعد تصمیم گرفتیم به دیزنی لند شانگهای برویم با مترو با تعویض خطوط مترو 2 و 16 و 11 به ایستگاه Disney Resort رسیدیم. مسافت نسبتاً طولانی بود و حدود یک ساعت طول کشید. در بین راه بچه ها چینی که با خانواده هایشان در حال رفتن به دیزنی لند بودند شادی و شور زیادی داشتند . تقریبا هیچ توریست غربی در این قطار وجود نداشت . به این موضوع دقت ننموده بودیم که آن روز ، روز تعطیل است و به خاطر همین موضوع ورودی دیزنی لند گران تر از روزهای عادی بود. بلیط ورودی حدود 500 یوان شد. دیزنی لند شانگهای فضای بسیار بزرگی است و برای گشتن در کل محوطه و استفاده از همه وسایل و امکانات تفریحی ساعتها زمان ضروری است. به خاطر شلوغی آخر هفته و ازدحام مردم محلی هر صف حدود2 ساعت طول می­کشید و از خیلی از قسمت ها صرف نظر کردیم. قیمت خوراکی ها چند برابر شهر بود .در مجموع با آن قیمت و آن شرایط اصلاً جالب نبود .

محوطه داخلی دیزنی لند شانگهای

در برگشت از دیزنی لند با مترو به ایستگاه Lujiazui (خروجی 4) رفتیم . این ایستگاه نزدیک برج معروف مروارید شرقی یا Oriental pearl Tv Tower می­باشد. یکی دو ساعت در محوطه اطراف برج گشت زدیم . از ابتدا قصد بالا رفتن از برج را نداشتیم . هوا تاریک شده بود و فضایی بسیار زیبا و دوست داشتنی بود و خودت را در میانه انبوهی از آسمان خراش ها می­دیدی .در گوشه ای گروه موسیقی و پایکوبی سنتی از کشورهای غربی برنامه اجرا می ­کردند. در مک دونالد همان اطراف شام خوردیم و بعد از مدتی با مترو به سمت هتل حرکت کردیم . فردا باید به پکن میرفتیم . به نظرم دیدن شانگهای یک یا دو روز دیگر زمان لازم داشت.

بعد از صبحانه و تسویه هتل (3400 یوآن) با خط دو مترو و همان کارت سه روزه ای که داشتیم به فرودگاه Hongqiao رفتیم. تورهای ایرانی برای ترانسفر بین شهرهای پکن و شانگهای معمولا از قطار سریع السیر استفاده می­ نمایند.این فاصله 1200 کیلومتری بااستفاده از قطارهای تندرو ، 5 ساعته طی می گردد . شاید به همین دلیل هیچ ایرانی در پروازهای داخلی ندیدیم . پرواز به خوبی انجام شد . بعد از رسیدن به فرودگاه پکن با قطار سریع السیر فرودگاه تا ایستگاه Dongzhimen و از آنجا با مترو به ایستگاه Dongdan رفتیم . گزینه دیگر تاکسی بود که هزینه آن از فرودگاه تا هتل حدود 280 یوان می­ شد. بلیط خط سریع السیر نفری 25 یوان بود. برخلاف تصوری که از جمعیت بالای چین در ذهن ماست بجز در بخش هایی از پکن ترافیک زیادی دیده نمی شد. و مترو های شانگهای و هانگزو و پکن نسبت به مترو تهران بسیار خلوت تر و سریع تر بودند به طوری که در کمتر از یک دقیقه قطار بعدی به ایستگاه می­ رسید و براحتی می شد با چمدان به داخل مترو رفت و در واقع بیشتر توریست ها همین کار را می کردند .

در مترو اکثر جوانها مشغول بازی با موبایل بودند! .نکته عجیبی که در خصوص فرهنگ چین دیدم این بود که برخلاف عرف رایج جاهای دیگر جهان که زنها در اولویت هستند ، در چین اگر جایگاه خالی پیدا می شد، ابتدا مرد خانواده می نشست!. به دلایل امنیتی درتمام ایستگاههای مترو و ورود یه مکانهای توریستی بازرسی با اشعه ایکس انجام می شد. تعداد بسیار زیاد ایستگاه ها در شهر به گونه ای بود که در واقع اکثر نقاط شهر با مترو در دسترس بود . برای راحتی کار در پکن کارت مترو با قابلیت شارژ خریدیم که مبلغ پیش پرداخت آن 20 یوان بود که در روز آخر با پس دادن کارتها مبلغ ودیعه را پس گرفتیم. البته این کار در همه ایستگاه ها امکان پذیر نیست ولی خوشبختانه در ایستگاه Dongdan که نزدیک ما بود ، قابل انجام بود. هتل پکن را در منطقه نزدیک خیابان مشهور وانگ فوجینگ انتخاب نموده بودم دسترسی این منطقه به اکثر نقاط دیدنی پکن ساده است و حداقل چند نقطه توریستی مانند شهر ممنوعه، میدان تیان آن من و خیابان وانگ فوجینگ را پیاده می­ توان بازدید کرد .

هتل ما هتل Inner Mongolia بود که در نزدیکی ایستگاه Dongdan که محل تقاطع خطوط 1 و 5 مترو و همینطور ایستگاه Chongwenmen که محل تقاطع خطوط 5 و 2 می­ باشد ، واقع شده بود. بعد از استراحت کوتاهی در هتل با مترو یک ایستگاه به سمت خیابان وانگ فوجینگ رفتیم.خیابان وانگ فوجینگ پیاده راهی شلوغ و لبریز از توریست ، مانند خیابان نانجینگ در شانگهای می­ باشد . بخش هایی از این خیابان سنتی و پر از مغازه های فروش غذا و بخش های دیگر از این خیابان مراکز خرید مدرن وجود دارد در سمت جنوبی خیابان در یک کوچه فرعی ، غذاهای عجیب مثل سوسک و عقرب به سیخ کشیده به فروش می­رسد که باز برخلاف تصور ما ، حتی برای خود چینی های توریست هم جالب بود و حتی از آنها عکس می­ دریافتد.شام را دریکی از رستورانه ای مراکز خرید خیابان خوردیم که برای 3 نفرحدود 150 یوان شد .

شام ما ، که البته با تصاویر بالا فرق داشت! در واقع فلفل بود با ادویه جوجه!

راستا برگشت را از داخل مرکز خرید Oriental plaza که از خیابان وانگ فوجینگ تا ایستگاه Dongdan امتداد داشت ، تا هتل پیاده طی کردیم.

روز دوم بعد از صبحانه با توجه به اینکه هوا خوب و آفتابی بود تصمیم گرفتیم به دیوار چین برویم قسمت هایی از دیوار چین که در نزدیکی شهر پکن می­ باشد از چند راستا قابل دسترسی است و یکی از مشهورترین این راستاها قسمت Badaling می­ باشد. برای رفتن به آنجا باید تاکسی گرفت یا از قطار beijing bei خط s2 استفاده کرد. این قطار (فعلا تا سال 2022) ایستگاهی به نام Huangtudian در نزدیک ایستگاه مترو Huoying دارد که برای رسیدن به آنجا باید از گیت خروجی چهار ایستگاه مترو خارج شد. با استفاده از خطوط 5 و 13 مترو به آن ایستگاه رفتیم . اگر قصد رفتن به دیوار چین با این قطار را داشته باشید باید به برنامه حرکت قطارها توجه کنید. قطار در ساعتهای 6:30 و 8:45 و 11 و 12:40 حرکت می ­کند که ما به علت بی توجهی به این موضوع کمی دیر رسیدیم و به ناچار حدود یک ساعت تا قطار بعدی معطل شدیم .

سالن ایستگاه قطار بسیار ساده و کوچک بود. کمی خوردنی و نوشیدنی از فروشگاه کوچک داخل ایستگاه خریدیم. قسمت بانمک کار آنجا بود که بعد از چک کردن بلیط توسط مامور مربوطه و حرکت به سمت قطار با توجه به اینکه جایگاه های قطار شماره نداشتند باید سریع تر از دیگران خود را به قطار می ­رساندی تا جای مناسبی در کنار خانواده پیدا کنی در اینجا مسابقه دو سرعتی جالبی انجام شد! مسافران قطار بیشتر خود چینی ها بودند و تعداد خیلی کمی توریست در قطار وجود داشت. بعد از حدود یک ساعت حرکت قطار به دیوار چین رسید. فاصله حدود یک کیلومتری از ایستگاه قطار تا ورودی گیت دیوار چین وجود دارد ورودی دیوار چین 35 یوان بود قبل از ورود به گیت باجه های عکاسی وجود دارند که می توان در آنها عکس یادگاری با پس زمینه دیوار چین گرفت . برنامه پیاده روی روی دیوار چین در واقع یک برنامه ورزشی کامل است که شیب زیاد برخی از قسمت ها کار ادامه راستا را سخت می­ کند. بعد از یکی دو ساعت پیاده روی روی دیوار خانواده خسته شدند و از ادامه راستا صرف نظر کردند و کم کم به سمت قطار حرکت کردیم. می شد با تاکسی های آنجا به آرامگاه Ming Tomb هم رفت ولی بخاطر خستگی خانواده از آن صرف نظر کردیم. ساعت حرکت قطار برگشت را از قبل یادداشت نموده بودیم در راستا برگشت همه مسافران کم و بیش خواب بودند . در نهایت با مترو به سمت هتل حرکت کردیم.

راستا پیاده روی روی دیوار چین-عکس مربوط به سفر تابستان 2008 می باشد.

صبح روز بعد از هتل به سمت میدان تیان آن من Tiananmen رفتیم و بعد از آن از موزه ملی چین در همان میدان بازدید کردیم و بعد از آن به شهر ممنوعه Forbidden City که در ضلع شاقتصادی میدان تیان آنمن واقع شده است رفتیم.

سر در ورودی شهر ممنوعه

محوطه داخل شهر ممنوعه-تصویر مربوط به سفر تابستان 2008 می باشد.

بعد از دیدن شهر ممنوعه و خروج از درب شاقتصادی یک ریکشا (کالسکه دوچرخه ای) گرفتیم تا با پرداخت 100 یوان کوچه پس کوچه های محله های سنتی و قدیمی hutong را به ما نشان بدهد. کوچه های تنگ و باریکی در این محله ها وجود داشت. جلو درب برخی خانه ها دو شیر سنگی وجود داشت که ظاهرا این افراد مقام و رتبه اجتماعی بالاتری داشتند . خانه ها بعلت کوچکی سرویس بهداشتی مستقل نداشتند و سرویس ها و حمام های عمومی در سر هر کوچه وجود داشت . نکته عجیب اینکه هیچ کدام از سرویس های بهداشتی درب نداشتند!!

سرویس های بهداشتی عمومی در محله های قدیمی هوتونگ-بدون هیچ دربی! و البته شیر آب!

پیاده در امتداد خیابان Dianmen به سمت شمال حرکت کردیم . در راه چند فروشگاه لباس بود که قیمت های خوبی داشتند و ما چند تکه لباس خریدیم . پس از آن برج های Drum و Bell را دیدیم .

پلکان بسیار بلند تا بالای برج زنگ

تصویر محله های هوتونگ از بالای برج

پیاده به سمت دریاچه Qianhai و پارک Beihai حرکت کردیم.ناهار را در یکی از رستورانهای آن اطراف خوردیم و بعد از کمی استراحت به داخل پارک رفتیم و از درب جنوبی پارک خارج شدیم و به هتل برگشتیم.

دریاچه پارک bei hai

پارک Bei hai

در مجموع آنچه بسیار به چشم می آمد تمیزی خیابانها ، نبود زباله ، و وجود سرویسهای بهداشتی تمیز در اکثر نقاط توریستی بود.

روز بعد با مترو به ایستگاه YonghegongLama رفته و از معبدهای Lama و کنفوسیوس Confucius دیدن کردیم . ورودیه معبد ها نفری 30 یوآن بود.

مجسمه بودای خیلی بلند در معبد لاما Lama

معبد لاما

و در ادامه با مترو به ایستگاه Tiantandongmen رفتیم و از معبد آسمان یا Temple of Heaven بازدید کردیم . اگر صبح زود به دیدن معبد آسمان بروید شاهد ورزش صبحگاهی و پایکوبی و آواز محلی خواهید بود. تصاویر زیر از آرشیو سفر قبلی در تابستان 10 سال قبل استفاده شده اند. ورودیه معبد آسمان نفری 28 یوآن بود.

معبد آسمان - Temple of heaven

بعد از خروج از معبد به مرکز خرید Hongqiao که نزدیک بود رفتیم در اینجا بود که پس از چند روز چند ایرانی را دیدیم آنهم در حال دعوای خانوادگی ! . فروشنده ها کوشش زیادی می کردند تا شما را به داخل مغازه بکشند و اکثرا کلماتی فارسی یاد گرفته بودند. ...قشنگه .....بخر....ارزونه.....خسیس!! پس از مختصری خرید در فود کورت طبقه پایین مرکز خرید شام خوردیم و با مترو به هتل برگشتیم.

صبح روز بعد با مترو خط 4 به ایستگاه Beigongmen رفتیم و از درب شاقتصادی به قصر تابستانی Summer palace وارد شدیم . ورودیه 20 یوآن بود. بعد از بازدید از قسمت های شاقتصادی قصر با قایق به سمت جنوب دریاچه رفتیم و پس از خروج با تاکسی به نزدیکترین ایستگاه مترو یعنی Xiyuan رفتیم .

قصر تابستانی-Summer palace

نمای دریاچه از بالای قصر تابستانی

در ادامه با مترو خط 4 به باغ وحش پکن رفتیم . محوطه باغ وحش فضایی زیبا داشت و دیدن پانداها و شیرین کاری های آنها جالب بود. ورودیه باغ وحش نفری 14 یوآن بود.

مناظر زیبای داخل محوطه باغ وحش پکن

صبح روز بعد به پارک ملل World Park که نزدیک ایستگاه مترو Dabaotai بود رفتیم .در این پارک نمونه های کوچک بناها و نمادهای تاریخی کشورهای مختلف ساخته شده اند. در آنجا تخت جمشید خودمان هم به چشم می خورد. ورودیه پارک نفری 100 یوان بود . در قسمتی از پارک نمایش فیل ها اجرا می ­شد که جالب بود . عروس و داماد های زیادی در پارک برای دریافت عکس آمده بودند.

میدان ورودی پارک ملل

صبح روز آخر به مرکز خرید Silk Street در ایستگاه مترو Yonganli رفتیم . این مرکز خرید نسبت به چند سال قبل تغییرات زیادی نموده بود و قیمت ها نسبتا بالا بود . به هر حال هر چه خرید سوغات داشتیم انجام دادیم و به هتل برگشتیم . عصر آن روز برای دیدن شوی Golden Mask با مترو به منطقه Happy Valley رفتیم . در همین منطقه یک شهربازی هم وجود دارد . بلیط شو نفری 180 یوان بود. شوی گلدن ماسک شوی زیبایی بود. بخصوص نور پردازی و صحنه آرایی و موسیقی زیبایی داشت . در بخشی از سناریو صحنه به آبشاری مبدل شد و جالب بود که چطور دقایقی بعد از آن تمام آن آبها ناگهان از صحنه حذف شد.

بلیط شوی گلدن ماسک

عمر سفر کوتاه است . انتها روز بازگشت فرا رسید . در این مواقع همواره حسی خاصی داری ، گاهی شاد و گاهی غمگین ، ولی غمناک نباید بود و در حقیقت به قول سهراب تا شقایق هست زندگی باید کرد .

خلاصه لیست هزینه ها:

بلیط هواپیما نفری 750 دلار ،بلیط قطار نفری (200 یوآن) ویزا نفری 120 دلار، عوارض خروج نفری 75 هزار تومان

هتل ها: هانگژو (1500 یوآن) ، شانگهای (3400 یوآن) ، پکن (7300 یوآن)

ورودیه ها : مجموعا نفری 1400 یوآن

برنامه پرواز برگشت به تهران ساعت 15 روز 12 فروردین و با توقف یک ساعته در ارومچی بود .هزینه هتل پکن برای 7 شب حدود 7300 یوآن شد. این بار چک این آنلاین را شب قبل در هتل انجام داده بودم و جایگاه هایمان را در ردیف های آخر انتخاب نموده بودیم . در ارومچی لازم نبود بارهایمان را تحویل بگیریم و تنها مهر خروج در گذرنامه خورده شد . سر انجام در ساعت 11 شب به تهران رسیدیم . در راه فرودگاه تا منزل ، اولین نکته منفی که به چشم می­ آمد رانندگی خطرناک و پر صدای ! برخی از همشهریان بود . به هر حال اینجا شهر من است . خوب یا بد ، روزی همه چیز درست خواهد شد . راستی فردا روز طبعیت است . فردا روز دیگریست....

نویسنده : محمد دهاقین

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب سایت خبرنگاران مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی گیرد.