نقش بزرگ ترها در جدال کوچک ترها
به گزارش مجله گیتی رو، هفته نامه سلامت - مونا فلسفی: اون بچه است، نمی فهمه تو بزرگ تری، تو کوچیک تری باید خجالت بکشی و.... حتما بارها هنگام دعوای بین بچه ها و مخصوصا خواهر و برادرها چنین جمله هایی را شنیده اید و شاید آنها را به زبان آورده باشید اما یادتان باشد این جمله ها نه تنها هیچ تاثیر مثبتی ندارند، بلکه باعث فاصله افتادن بین شما و بچه ها و به وجود آمدن احساس تنفر بین آنها می شوند اما وقتی بچه ها با هم جدال و کشمکش می نمایند اصلا باید مداخله کنیم؟ در این مواقع چه باید کرد؟
بهتر است در همه دعواها دخالت نکنید اما برای اینکه این جدال ها مدام تکرار نگردد، بچه ها آسیب نبینند و بتوانند از آنها درس بگیرند، گاهی مداخله ضروری است، مثلا وقتی خطر آسیب جسمانی وجود دارد، خشونت کلامی از فحش های رایج بین خواهر برادرها فراتر برود و به تحقیر، بی ارزش کردن و حمله به هویت طرف مقابل بینجامد، وقتی که دعواها هر روز به یک شکل تکرار و یکی از بچه ها همواره مغلوب می گردد و کتک می خورد. البته معمولا بچه ها تا 8-7 سالگی به حمایت احتیاج دارند و در مواقعی که کودک توان اتمام دعوا را ندارد، والدین می توانند مداخله و از کودک خود حمایت نمایند. هنگام مداخله از قلم نیاندازید آنچه کودک در ارتباط با خواهر و برادرش یاد می گیرد، در آینده، خارج از چارچوب خانواده، برایش مفید خواهد بود اما چگونه مداخله کنیم؟
- ابتدا کودکی که مورد تهاجم خواهر یا برادر خود قرار گرفته، از صحنه دور کنید.
- با هر دو طرف دعوا عادلانه و یکسان رفتار کنید؛ جانب گیری و معین مجازات متفاوت درست نیست.
- دنبال آغاز نماینده دعوا و علت دقیق آن نباشید. دعوای خواهر و برادر ممکن است با دلایل بسیار پیش پاافتاده، آغاز گردد.
- طوری رفتار کنید که میل به برد و باخت در دعوای بچه ها از بین برود و تقویت نگردد.
- هرگز قضاوت نکنید. گفتن جمله تو مقصری روابط میان فرزندان را خراب تر می نماید.
- تا جایی که امکان دارد بگذارید فرزندان اختلافات شان را خود پایان دهند زیرا ممکن است بچه ها فکر نمایند تا پدر و مادرشان در هر مساله ای وارد نشوند، مشکل حل نمی گردد.
- سر بچه ها فریاد نکشید زیرا با این کار وقت و انرژی بسیاری از دست می دهید و به فرزندانتان یاد می دهید هنگام عصبانیت باید فریاد بزنند.
- پند و اندرز ندهید تا بچه بزرگ تر و عاقل تر مجبور به تسلیم گردد. این رفتار باعث می گردد در زندگی واقعی اش هم همواره در برابر خواسته های منطقی و غیرمنطقی دیگران تسلیم گردد. از طرفی، فرزند کوچک همواره حق را به خود بدهد و از آنجا که حمایت والدین را می بیند، آغاز نماینده و تشدیدنماینده درگیری ها گردد.
- خشم کودک را درک کنید زیرا اگر حس کند مادر یا پدر در نقش میانجی حرف او را نمی فهمد و به علت عصبانیتش اهمیت نمی دهد، میانجی گری تان بی فایده است. بچه همچنان کینه برادر یا خواهرش را در دل نگه می دارد و منتظر می ماند تا در فرصت مناسب تلافی کند.
- بیان خاطرات دعواهای دوران کودکی خود با خواهران و برادرانتان، باعث می گردد بچه ها بفهمند مسائل خودشان هم معمولی و قابل حل است.
- بچه ها را برای تقسیم کردن هر چیزی تحت فشار نگذارید. آنها باید وسایل مختص به خود را داشته باشند و بدانند باید به حریم خصوصی و اموال شخصی هم احترام بگذارند.
- اگر زمانی که بچه ها با هم کنار می آیند آنها را تشویق کنید، یاری بسیار زیادی به ایجاد رفتارهای مثبت در آنها خواهید کرد. رمز کار این است که جروبحث هایشان را نادیده بگیرید و وقتی درست رفتار می نمایند، به آنها توجه کنید.
- به بچه ها راه هایی آموزش دهید که با آرامش و همکاری برای مسائل شان راهکار پیدا نمایند.
- به کلمات کلیدی همواره و هرگز توجه کنید. آیا این کلمات را زیاد به کار می برند؟ از خودتان بپرسید آیا در صحبت بچه ها حقیقتی وجود دارد یا نه؟ نکند در طرفداری از یکی از بچه ها، ناعادلانه رفتار نموده باشید! آیا واقعا یکی از آنها را بیش از حد مقصر می دانید؟
- گاهی دعوای بچه ها بالا می گیرد و یکی از آنها نمی تواند از خودش دفاع کند. در این مواقع واکنش نشان دهید و مداخله کنید. بهترین روش برای اتمام دعوا در این موقعیت صحبت با کودکی است که دیگری را کتک زده است. گفتن جملاتی مانند اگر دست از کار زشتت برنداری، با من طرفی به فرزندمان دلگرمی می دهد و باعث می گردد اعتمادبه نفس او بالاتر برود و در دعواهای بعدی، مقاوم تر باشد.
- از قلم نیاندازید اگر محیط خانواده آرام و بی تنش و روابط پدر و مادر با محبت و صمیمیت باشد، در تربیت بچه ها با همسرتان توافق نظر داشته باشید و تبعیضی بین فرزندان نباشد، بچه ها کمتر با هم دعوا می نمایند.