سخت ترین بازی های سگا به ترتیب؛ 15 بازی چالش برانگیز سگا جنسیس - مجله گیتی رو

ماشین های آرکید همان دستگاه های غول پیکر سکه خور هستند که به ازای دریافت تعدادی سکه چند قرانی ناقابل، به بازی کنان اجازه بازی کردن می دهند. البته کاملا معین است که سازندگان بازی های آرکیدی به جهت ایجاد اوقات فراغت سالم و مفرح برای جوانان کار نمی نمایند و هدف نهایی آن ها حدبیشتر درآمدزایی ممکن است.

وقتی می گوییم بازی های کنسول جنسیس تجربه های آرکیدی به همراه خود داشتند ناخودآگاه سختی طاقت فرسای بعضی از آن ها در ذهن مان تداعی می گردد. در خصوص بازی هایی صحبت می کنیم که استاندارد های جدیدی برای سخت بودن تعریف نموده اند و با اقتدار از سخت ترین بازی های ویدیویی کل تاریخ هستند. با وجود این که کنسول نینتندو را دوست داریم و می دانیم بعضی از بازی های این کنسول چالش های جدی به همراه خود دارند اما باید مدال چالش برانگیزترین کنسول آن دوران را به سگا جنسیس بدهیم.

حالا سوال پیش می آید که سخت ترین بازی های کنسول سگا جنسیس کدامند؟ احتمالا هواداران بازی های رترو به خوبی رتبه اول این لیست را بشناسند. البته در کنار این بازی خاص، تعداد زیادی از بازی های سگا جنسیس وجود دارند که هنوز هم نمی توانیم بر چالش آن ها غلبه کنیم.

15. The Adventures of Batman and Robin

توجه کنید که در خصوص ماجراهای بتمن و رابین کنسول جنسیس صحبت می کنیم و نه بازی معرکه دیگری که به همین نام برای کنسول SNES ساخته شده. البته خود این بازی هم عالی است و ما را به یاد بازی محبوب Metal Slug می اندازد. در بیشتر مواقع، تجربه بازی های سخت آن دوران بیش تر اعصاب خرد کن است تا سرگرم نماینده اما بازی ماجراهای بتمن و رابین از این قاعده پیروی نمی نماید. پیشنهاد می کنیم حتما این بازی را امتحان کنید که جدا از مشکل ساز بودن چالش آن، گیم پلی بسیار سرگرم نماینده ای دارد.

چنین مرحله ای از سختی برای یک بازی با چنین کیفیت بالایی غافلگیر نماینده است. دقیق بگوییم، ماجراهای بتمن و رابین یک سکوبازی سریع و پر زد و خورد است که هم تیراندازی دارد و هم مبارزات تن به تن. معمولا چنین بازی هایی حسابی سخت هستند اما بازی ماجراهای بتمن و رابین به لطف مراحل طولانی و غول آخرهای کمرشکن، حتی از همتاهای خود نیز سخت تر است. با وجود ناملایمت ها، گیم پلی این بازی به قدری خوب است که اصلا بدمان نمی آید دنباله آن را ببینیم؛ البته به شرط چند درجه کاهش سختی بازی.

14. Robocop vs. The Terminator

با وجود این که شناخته شده ترین ویژگی بازی روبوکاپ در مقابل ترمیناتور، خشونت غیرعادی برای یک بازی کنسول جنسیس به دلیل انفجار خونین دشمنان به هنگام مرگ است، این بازی باید به عنوان دیگری شناخته گردد. بازی روبوکاپ در مقابل ترمیناتور علاوه بر این که به شکل غیرعادی خشن است، درجه سختی غیرمعقولانه ای نیز دارد.

همانند بازی های Super Star Wars سطح سلامتی دشمنان این بازی به شکل مسخره ای نامتعادل است. برای کشتن هر دشمنی در این بازی احتیاج است که تعداد بسیار بالایی گلوله خرج کنید. باور این موضوع که برای کشتن یک دشمن خیلی معمولی هم باید سیلی از گلوله را شلیک کنیم اصلا آسان نیست. البته که تنها دلیل برای رها نکردن این بازی خشونت عجیب و غریب آن است؛ وگرنه اعصاب خردی ناشی از روبه رویی با هر دشمنی که به اندازه یک غول آخر خون دارد باعث می گردد تا دسته بازی را به سمت تلویزیون پرتاب کنیم.

روبوکاپ و ترمیناتور از محبوب ترین شخصیت های مخاطبان کنسول سگا جنسیس در دوره فعالیت این کنسول بوده اند. احتمالا هواداران این دو شخصیت در دوران اوج فیلم های روبوکاپ و ترمیناتور دو دسته بوده اند و هر کدام از دسته ها با دسته دیگر دعوا داشته اند که شخصیت خودشان بهتر است. اما بدون شک اعضای هر دو دسته روی این موضوع که بازی روبوکاپ در مقابل ترمیناتور اصلا در حد و اندازه نام این دو شخصیت نیست، اتفاق نظر دارند.

13. Phantasy Star 2

جا دادن این بازی در لیست سخت ترین بازی های کنسول سگا جنسیس چندان ساده نیست. بازی فانتزی استار 2 به شکل دیگر بازی های کنسول سگا جنسیس که حس و حال آرکیدی دارند سخت نیست. نکته دقیقا همین جاست که بازی فانتزی استار 2 برخلاف دیگر بازی های کنسول سگا است و چون سختی آن اصلا شبیه به دیگر بازی های این کنسول نیست، ممکن است دست کم گرفته گردد.

ورود به اولین سیاه چال بازی فانتزی استار 2 شوکی بزرگی به همراه دارد. سیاه چال های این بازی هزارتوهای گیج نماینده ای هستند که رد کردن آن ها صبر ایوب می طلبد. بیشتر سیاه چال های موجود در این بازی شبیه به درخت مهارت های فاینال فانتزی 10 هستند و بعضی اوقات به نقاشی های موریس اشر می مانند. البته برای گشتن در این سیاه چاله ها هم به میزان کافی زمان نداریم که همه جا از دشمنان قلچماق پر شده و کافی است حین گشتن راه خروج به خود بیایید و ببینید که کارتان را یک سره نموده اند. به همین دلیل برای گشتن در سیاه چال های این بازی احتیاج است که تراز خود را به سطوح بالا برسانید تا صرفا امکان خروج از سیاه چال ها وجود داشته باشد.

البته معینا سروکله زدن با این بازی به یاری راهنماها ممکن است. اما واقعا فکرش را بکنید که بازی کنان آن موقع مجبور بودند تا بدون هیچ یاریی و صرفا با آزمون و خطا این بازی را به سرانجام برسانند. تجربه کردن این بازی در حالت اصلی اش نتیجه ای به جز جنون ندارد.

12. Streets Of Rage 3

در دوران فعالیت کنسول سگا جنسیس، سختی نسخه آمریکایی بسیاری از بازی های این کنسول با اختلاف از دیگر نسخه ها بیش تر طراحی می شده. در آن دوران به دلیلی تکنولوژی متفاوت تلویزیون های خانگی و مسائل دیگر، نسخه های هر منطقه جدا بودند و سخت افزاری داشتند. دلیل دقیق این موضوع معین نیست اما می دانیم که بازی شورش در شهر 3 (به هیچ وجه قرار نیست این بازی را خیابان های خشم صدا بزنیم!) بازی کنان آمریکایی را حسابی اذیت نموده.

البته این که سخت تر شدن یک بازی خوب یا بد باشد به زاویه دید ما بستگی دارد. بسیاری از بازی کنان به دلیل اختلاف سختی میان قسمت سوم شورش در شهر و بازی های قبلی غافلگیر شده بودند. سازندگان این بازی از هر ترفند ممکن برای افزایش سختی بازی شورش در شهر 3 استفاده نموده بودند؛ به گونه ای که تجربه نسخه آمریکایی این بازی چندان خوش آیند نیست.

بد نیست یادآوری کنیم که سازندگان بازی شورش در شهر 3 بازی کنانی که اهل پذیرش چالش های بزرگ نیستند را چندان دوست ندارند. در صورتی که این بازی را روی درجه سختی آسان تمام کنید، بازی در مرحله پنجم به سرانجام می رسد! بازی کنان اجازه این که درجه سختی بازی را کاهش دهند را نداشتند؛ این موضوع برای بازی کنان آمریکایی جدی تر بوده که حتی حالت آسان نسخه آمریکایی این بازی از دیگر نسخه ها هم سخت تر است.

11. Fatal Labyrinth

عمر بازی های دانجن کراولر (Dungeon crawler) کنسول های 8 و 16 بیتی چندان طولانی نبود. با این وجود، اگر سراغ بازی های این سبک روی کنسول های قدیمی بروید به قطع و یقین با اثری حسابی طاقت فرسا رو به رو می شوید. خود بازی های این سبک معمولا چالش هایی جدی دارند و معین است که ترکیب کردن آن ها با کنسول های هم دوره سگا جنسیس قرار است دمار از روزگار بازی کنان در بیاورد.

بازی Fatal Labyrinth اثری با مکانیک های روگ لایک و از پرچم داران چیزی است که تعریف کردیم. مکانیک های این بازی به قدری پیچیده هستند که بازی کنان اصلا نمی دانند باید چکار نمایند و به همین دلیل شخصیت داخل بازی آن ها کاملا آسیب پذیر می ماند. این شرایط به قدری می تواند بد گردد که حتی نتوان دشمنان ساده این بازی را هم شکست داد.

سختی این بازی فقط در مکانیک های پیچیده و ضعیف ماندن در بازی خلاصه نمی گردد و دشمنانی که در مقابل بازی کن قرار می گیرند نیز اصلا شوخی ندارند. خیل بزرگ دشمنان این بازی به طور مرتب و وحشیانه به بازی کن حمله می نمایند و قبل از این که بازی کن بخواهد کاری کند، مبارزه به سرانجام می رسد. سخت این بازی به قدری بالا است که حتی بعید می دانیم سازنده های خود بازی هم حتی بتوانند از پس دشمنان اولیه بازی بر بیایند.

10. Shadow Dancer: The Secret of Shinobi

با وجود این که تمام بازی های سری شینوبی واقعا مشکل است و پیدا کردن سخت ترین بازی از این مجموعه اصلا ساده نیست، می توانیم بگوییم بازی نینجا با سگ (ماجرای اسم بازی شورش در شهر این جا هم صدق می نماید) از این نظر بین بازی های سری برجسته تر است. این بازی در سخت ترین بخش های خود، یکی از بی رحمانه ترین بازی های کل دوره کنسول سگا جنسیس به حساب می آید.

اگر از نظر فنی نگاه کنیم سرچشمه اصلی این بازی اثری با همین نام برای ماشین های آرکیدی است. البته آن بازی آرکیدی هیچ ربطی به بازی نینجا با سگ ندارد. در حقیقت بازی نینجا با سگ از بازی آرکیدی هم نام خود الهام گرفته اما با رعایت حس و حال کلی بازی های سری شینوبی ساخته شده. با کمی تغییر در تنظیمات این بازی می توان نینجا با سگ را به سطحی رساند که تقریبا غیرقابل تمام کردن باشد.

تمام بازی های سری شینوبی آثاری سرگرم نماینده و چالش برانگیز هستند. اگرچه بازی نینجا با سگ بهترین بازی این سری نیست اما می توانیم آن را سخت ترین بازی کل سری بدانیم. مخصوصا وقتی که در مکانی کوچک، بدون شوریکن با چند تن از دشمنان پیشرفته این بازی که در حد غول آخر های دیگر بازی ها هستند در بی افتید و هر ضربه از آن ها برای از پا در آوردن شما کافی باشد.

9. Ecco the Dolphin

ابتدای کار شرکت سگا پر از ابتکار های عجیب و غریب است. یکی از این ابتکارها مربوط به بازی های اکوی دلفین است. از تبلیغ شده ترین بازی های این کنسول که در نگاه اول شبیه به اثری مناسب برای بچه ها کم سن و سال است. در هر سنی که باشید کافی است تا سراغ این بازی بروید و بعد از این که سلامت روانی خود را از دست دادید باز گشت.

بازی کنان در این بازی دلفینی به نام اکو را کنترل می نمایند. از آن جایی که دلفین ها آب شش ندارند، باید برای نفس کشیدن به سطح آب بیایند و به همین دلیل تجربه یک بازی که نقش اصلی آن یک دلفین است اصلا خوش آیند نخواهد بود. در بیشتر بازی ها، مراحل زیر آب بخش هایی هستند که حسابی موردتنفر قرار می گیرند و بازی اکوی دلفین کلا زیر آب جریان دارد. علاوه بر مسائل تنفس زیر آب، مراحل بازی اکوی دلفین پیچیده هستند.

بر خلاف ظاهر اولیه بچه هاه این بازی، تمام عناصر آن به قدری اعصاب خرد کن هستند که حس می کنیم سازندگان این بازی با وجود ابتلا به دگرآزاری سراغ ساخت بازی رفته اند. البته ظاهر غلط انداز این بازی مسائل بزرگ تری برای بازی کنان کم سن و سال ایجاد نموده. والدین زیادی به هوای بچه هاه بودن جلد بازی آن را به فرزندان خود هدیه داده اند؛ غافل از این که بعضی بخش های این بازی واقعا تاریک و ترسناک هستند و چه بچه های که به خاطر غفلت والدین دچار کابوس شبانه شده اند.

8. Gaiares

بازی گایارز از آن آثاری است که مجبورمان می نماید فکر کنیم سازنده های آن دور هم جمع شده اند و فکر نموده اند که چه چیزی می تواند باعث گردد تا بازی کنان از آن ها متنفر شوند. بعد از تحقیق و تفحص فراوان برای یافتن بهترین روش های شکنجه، نتیجه چیزی شد که در بازی گایارز می بینیم.

در این بازی به جای این که سفینه بازی کن به وسیله جایزه های معمول قوی گردد باید سراغ دشمنان رفت و بعد از نزدیک شدن به آن ها، قدرت شان را دزدید. معین است که نزدیک شدن به دشمنان باعث می گردد تا سفینه بازی کن در خطر نابودی باشد و به همین دلیل باید هم زمان مراقب قدرت فعلی و قدرت مورد احتیاج بود و همچنین از هزاران گلوله ای که از سمت دشمنان شلیک می گردد جاخالی داد.

این سیستم به ظاهر جالب باعث می گردد تا تجربه بازی گایارز چندان سرگرم نماینده نباشد. البته همانند بسیاری از بازی های فضایی، بازی گایارز به خودی خود از نظر گیم پلی واقعا سخت است و سر و کله زدن با آن احتیاج به عکس العمل فرابشری دارد.

7. Kid Chameleon

قرار دادن یک بازی کن بی دفاع در اتاقی پر از دشمنان تا دندان مسلح کار چندان سختی نیست. اما بعضی بازی ها برای نابود کردن قلب بازی کنان واقعا زحمت می کشند. مانند بازی Kid Chameleon که به خودی خود واقعا سرگرم نماینده است اما یکی از ویژگی های آن باعث می گردد که تجربه ای آزاردهنده داشته باشیم.

این بازی بیش از صد مرحله دارد. درست است که این موضوع برای یک بازی قدیمی واقعا جذاب است اما باید یادآوری کنیم که کنسول سگا جنسیس از قابلیت ذخیره سازی پشتیبانی نمی نماید و بازی Kid Chameleon هیچ روشی برای بازگشت به مراحلی که قبلا در آن بودیم را ارایه نمی دهد. در نتیجه تمام کردن این بازی باید بی وقفه باشد و معینا با توجه به مراحل فراوان، زمان فراوانی می طلبد.

البته در این بازی امکان جهش از بعضی بخش های بزرگ وجود دارد. فقط مشکل این جاست که برای رسیدن به چنین جهش هایی باید حدود نصف بازی را رد کنید. در این بازی جهت رو به جلو چندان معین نیست و بسیاری بازی کنان به خاطر بیش از حد گیج نماینده بودن بی خیال تمام کردن این بازی شده اند. حتی اگر به راهنما نیز متوسل شویم، مکانیک ها و ساختار این بازی به قدری عجیب هستند که در مرحله های سخت تر کم می آوریم.

6. MUSHA: Metallic Uniframe Super Hybrid Armor

با وجود این که اسم کامل بازی میوشا جزو باحال ترین اسم هایی است که در دنیای بازی های ویدیویی پیدا می شوند، یافتن نسخه فیزیکی اصلی بازی موشا تقریبا غیرممکن است. البته مگر در صورتی که تصمیم داشته باشید که پول زیادی به پای این بازی بریزید وگرنه جای اصلی بازی موشا در کلکسیون های نفیس است.

جدا از کمیاب بودن نسخه اصلی این بازی، خود بازی میوشا حسابی چالش برانگیز است. البته باید بگوییم که در این بازی خبری از مکانیک های عجیب و غریب یا مراحل گیج نماینده نیست. بازی میوشا گیم پلی سختی دارد؛ همین و بس! اصولا بازی های هم سبک این بازی همواره سخت بوده اند و حرفه ای شدن در آن ها تمرین زیاد و عکس العمل بالا می طلبد. وقتی که یک بازی از این سبک خاص لقب سخت را می گیرد باید بدانیم که این بازی اصلا شوخی بردار نیست.

5. Comix Zone

به جرات می گوییم که بازی کامیکس زون از خفن ترین بازی های کل تاریخ است. واقعا چند بازی وجود دارد که شخصیت بازی آن ها در میان پنل های کمیک استریپ جابه جا می گردد، افکت ها و دیالوگ های کمیکی دارد، گرافیک پیکسل آرت عالی دارد، انیمیشن های آن واقعا چشم نواز هستند و هر ضربه از مبارزات آن حس سنگین و محشری می دهد؟ این جا نیامده ایم که از فضیلت های بازی کامیکس زون تعریف کنیم اما اگر کوچک ترین علاقه ای به چیز هایی که گفتیم دارید از تجربه بازی کامیکس زون غافل نشوید.

به نالیدن از سختی بازی های کنسول سگا برگردیم. با تمام عشقی که به کامیکس زون داریم باید اعتراف کنیم که تجربه این بازی چندان راحت نیست. مبارزات این بازی برای کسانی که به مکانیک های این بازی آشنا نیستند می تواند واقعا سخت باشد و تازه واردها را حتی در مقابل اولین دشمنان بازی نیز اذیت کند. مشکل اصلی این بازی داشتن مکانیک های زیادی است که شرحی در خصوص آن ها داده نمی گردد. این موضوع باعث می گردد تا کسانی که می خواهند بازی کامیکس زون را برای اولین بار تجربه نمایند، نتوانند ارتباط مناسبی با گیم پلی برقرار نمایند.

در صورتی که مکانیک های کامیکس زون را بلد باشیم یکی از سرگرم نماینده ترین بازی های ممکن در انتظار ماست. بعد از تسلط به بازی، سختی آن تبدیل به یکی از اصلی ترین دلایل بالا بودن سرگرمی بازی تبدیل می گردد. به جرات می توانیم بگوییم این بازی از بهترین بازی های این لیست است و اگر سازندگان این بازی در شرح دادن مکانیک ها بهتر عمل می کردند، کامیکس زون به یکی از محبوب ترین بازی های کنسول سگا جنسیس تبدیل می شد.

4. Target Earth

Target Earth کاملا شبیه به یک بازی تیراندازی معمولی است. اما این بازی به لطف کنترل بسیار بد و گیج نماینده ای که دارد پیروز شده تا یکی از بالاترین رتبه های موجود در این لیست را به خود اختصاص دهد. کنترل بازی Target Earth مثالی کامل از پیچیده کردن چیزی است که می توانست خیلی ساده و راحت تر حل گردد.

فرض کنید در حال بازی کردن کنترا هستید اما خیلی کندتر حرکت می کنید، فقط در مکان های خاصی می توانید بپرید و مجبورید از یک اسلحه ضعیف که هر از گاهی احتیاج به تعویض خشاب دارد بهره ببرید. از قلم نیاندازید که تعداد دشمنان موجود در هر مرحله را دو برابر کنید و از افزودن تله های اضافی غافل نشوید. همچنین در مرحله دوم و سوم بازی، سختی چالش ها شدت می گیرد و بازی از شما انتظار دارد که تمام مکانیک های آن را استاد شده باشید. چیزی که شرح دادیم تقریبا همان Target Earth است.

معین است که سازندگان این بازی تصمیم داشته اند تا به جای یک کماندوی چابک، حس و حال یک ربات سنگین و غول پیکر را القا کند. مشکل این جاست که در این صورت اگر بازی کنان بخواهند سرانجام بازی را ببینند، حتما به یک کد تقلب احتیاج دارند وگرنه اصلا نمی توان از پس این بازی بر آمد.

3. The Immortal

بازی نامیرا علاوه بر سگا جنسیس روی کنسول NES هم عرضه شده و هر دو نسخه این بازی واقعا سخت هستند. دنیای بازی نامیرا جایی است که حتی یک قدم اشتباه هم می تواند به قیمت جان بازی کن تمام گردد. بازی نامیرا لذت قدم زدن در یک میدان مین را در قالب یک بازی نقش آفرینی ارایه می دهد. می دانیم که پیشروی در یک سیاه چال خطرناک و باستانی حسابی هیجان و لذت دارد اما این بازی کاری می نماید تا به فکر این بیوفتیم که وقت مان ارزش بیش تری از این بازی دارد.

احتمالا اگر این روزها بازی نامیرا عرضه می شد بازی دارک سولز از داشتن لقب سخت، خجالت زده می شد و همه گیمرها وقتی یک بازی سخت می دیدند آن را با نامیرا مقایسه می کردند. البته بعید می دانیم دیگر قرار باشد چیز وحشتناکی مانند بازی نامیرا دوباره پا به عرصه وجود بگذارد.

2. Chakan: The Forever Man

تمام هواداران کنسول سگا جنسیس باید اسم ادوارد آنونزیاتا (Ed Annunziata) را به خاطر بسپارند. این تهیه نماینده کسی است که مسئولیت عرضه شدن بسیاری از بازی های سخت کنسول سگا جنسیس را به عهده داشته. او وظیفه داشته که مطمعن گردد بچه ها پر ذوقی که می خواهند خود را با کنسول جنسیس سرگرم نمایند هیچ گاه طعم لذت را نچشند و به هیچ وجه نتوانند بازی های ساخته شده زیر نظر او را تمام نمایند. بازی اکوی دلفین که قبل تر از آن یاد کردیم نیز از آثار مهم این فرد به شمار می رود.

بازی چاکان مهم ترین شاهکار آنونزیاتا به شمار می رود که در وظیفه خطیر له کردن روح بچه ها معصوم پیروز شده. حتی بعد از سال ها هم نمی توانیم تشخیص دهیم که این بازی یک اثر درخشان از نظر طراحی است یا یک فاجعه شکست خورده. این بازی ترکیبی عجیب از گیم پلی اکشن بازی مگامن و کنترل خشک و آرام بازی های ماجرایی-معمایی است. بازی کنان به قدری در این بازی بی دفاع هستند که حتی چیره شدن بر ضعیف ترین دشمنان بازی هم اصلا ساده نیست. این بازی برخلاف بیشتر بازی های ویدیویی حس یک قهرمان پر اقتدار را نمی دهد و بلکه کاری می نماید تا مانند دنیای واقعی، در مقابل مسائل درمانده باشیم.

چیزهایی که در بازی چاکان می بینیم به قدری خاص و عجیب هستند که ما را گیج می نمایند و کاری می نمایند که ندانیم باید این بازی را دوست داشته باشیم یا از آن بیزار شویم. بازی چاکان به دلایل مختلفی به قدری سخت است که باعث می گردد حتی بازی کنانی که عاشق تجربه های سخت هستند نیز جا بزنند و بی خیال ادعاهای خود در خصوص ارزش چالش برانگیز بودن بازی های ویدیویی شوند.

1. Contra: Hard Corps

همه می دانند که اسم بازی کنترا با سخت بودن گره خورده که البته این قضاوت کمی ناعادلانه است. درست است این بازی ها سرسخت هستند اما مثل چیزی که در خصوص بازی دارک سولز وجود دارد، خلاصه کردن این بازی ها صرفا در سخت بودن اصلا صحیح نیست. چالشی که در این بازی ها وجود دارد باعث می گردد تا زیبایی و پتانسیل عناصر مهم و متعدد دیگری که در آن ها وجود دارد خودشان را نشان دهند و ارزش این آثار به مرحله ای جدید برسد.

اما تمام این حرف ها را دور بیاندازید که قرار است در خصوص Contra: Hard Corps صحبت کنیم! تمام خشم و نفرتی که توسط این بازی ایجاد شده کاملا صحیح و به جا است و در این مورد هیچ بحثی نداریم. بازی Hard Corps از تمام بازی های قبل و بعدی سری کنترل فاصله دارد.

این بازی عناصر مختلف و جدیدی را در خود دارد: اجازه حمل هم زمان چند اسلحه، انتخاب شخصیت از بین چهار شخصیت جدید، داستانی که در بعضی بخش های بازی چند شاخه می گردد و وظیفه انتخاب جهت را به بازی کن محول می نماید و تعداد بسیار بیش تری گلوله که روی صفحه حرکت می نمایند تا جان شخصیت بازی را بگیرند. آخری باعث می گردد تا بازی کنترل شباهت بیش تری به بازی های Bullet Hell پیدا کند. همان بازی های شلوغی که در هر لحظه هزاران گلوله به بازی کن شلیک می نمایند و بازی کن مجبور است دائما جاخالی دهد.

بازی های سری کنترا از اذیت کردن بازی کنان چندان ترسی نداشتند ولی این بازی شور اذیت کردن بازی کنان را در آورده. اگر به اسم خود بازی نگاه کنید می توانید کلمه سخت را در آن ببینید؛ اما باید بگوییم که سخت اصلا حق مطلب چیزی که در بازی Contra: Hard Corps جریان دارد را ادا نمی نماید. سرعت این بازی برق از سر بازی کنان می پراند. در بازی های Bullet Hell، سرعت بازی باید حتما به گونه ای باشد که بازی کنان بتوانند به خوبی جاخالی دهند اما جاخالی دادن در بازی Hard Corps غیرممکن است. این بازی نه تنها به شکل نامتعادلی سریع است، بلکه اصلا جایی برای فرار کردن از گلوله ها به بازی کن نمی دهد. پیدا کردن مکان های خالی از گلوله در صفحه آن هم سخت است، چه برسد به پناه بردن به آن ها. بازی Hard Corps کاری می نماید حتی هواداران دوآتشه سری کنترا که عقیده دارند این بازی ها سخت نیستند نیز سکوت نمایند.

منبع: Den of Geeks