چرا رگ ها هنگام ورزش بیرون می زند؟ این اتفاق خوب است یا بد؟ - مجله گیتی رو

به گزارش جام جم به نقل از ساینتیفیک امریکن، با توجه به این که حجم خون و فشار رگ ها در طول فعالیت های افزایش یافته، از جمله ورزش، کاهش می یابند، احتمالا برآمدگی رگ ها در حین ورزش ربطی به این دو عامل نداشته باشد.

برای درک علت برجستگی رگ ها در حین ورزش، بهتر است ابتدا کمی بیشتر در خصوص سیستم عروقی و اجزای آن بدانیم.

خونی که در سراسر بدن در گردش است از بطن چپ قلب پمپاژ می گردد. این خون ابتدا وارد سرخرگ های فشار بالا می گردد، جایی که فشار خون سیستولیک، یا بالاترین فشار اعمال شده در این رگ، حدود 120 میلی متر جیوه و فشار دیاستولیک یا حداقل فشار اعمال شده در این عروق، در حدود 80 میلی متر جیوه ثبت می گردد

(بنابراین، فشار خون طبیعی معمولاً حدود 80/120 میلی متر جیوه است). خون به شاخه های کوچک تر و کوچک تر شریان ها به نام سرخرگچه جریان می یابد.

با ادامه راستا، فشار آن به علت مقاومت دیواره های خود شریان ها کاهش می یابد. سپس خون وارد مویرگ ها می گردد - کوچک ترین رگ های خونی - که مواد مغذی را برای سلول های فعال فراهم می نماید و مواد زائد را از آن ها خارج می نماید.

بیش از یک میلیارد از این مویرگ ها در بدن انسان وجود دارد که بسیار کوچک و نازک هستند. فشاری که خون هنگام ورود به مویرگ ها وارد می نماید تقریباً 30 میلی متر جیوه است.

این فشار حتی بیشتر کاهش می یابد تا خون عملکرد های تغذیه ای خود را کامل کند و سپس مویرگ ها را ترک می نماید تا به وسیله کوچک ترین سیاهرگ ها - سیاهرگچه ها - به سمت قلب جریان یابد.

سیاهرگچه ها در سیاهرگ های بزرگ و بزرگ تر ترکیب می شوند تا زمانی که به دهلیز راست قلب به عنوان بزرگ سیاهرگ زیرین وارد شوند.

زمانی که خون وارد بزرگ ترین سیاهرگ ها می گردد، فشار وارد شده به وسیله جریان خون تنها چند میلی متر جیوه است و بازگشت آن به قلب بیشتر با فعالیت ماهیچه ای و تنفس حرکت می نماید تا نیروی ذاتی خود.

هنگامی که ورزش آغاز می گردد، ضربان قلب و قدرت انقباض افزایش می یابد و خون به سرعت به داخل رگ ها پمپاژ می گردد. همانطور که این اتفاق می افتد، فشار خون سیستولیک به صورت خطی با شدت تمرین افزایش می یابد و در طول تمرین هوازی با شدت بالا به نزدیک به 200 میلی متر جیوه (و در طول وزنه برداری به بیش از 400 میلی متر جیوه) می رسد.

از طرف دیگر، فشار دیاستولیک با تمرینات هوازی بسیار کم تغییر می نماید (اگرچه در طول وزنه برداری افزایش می یابد). به طور همزمان، قطر داخلی سیاهرگ ها و سیاهرگچه ها در فرآیندی به نام انقباض رگ ها باریک می گردد و جریان خون را به سمت قلب به جلو می برد و توانایی آن ها را برای دریافت خون از مویرگ ها را افزایش می دهد.

به طور کلی، این فرآیند به کاهش فشار در سیاهرگ ها و سیاهرگچه ها تا حداکثر پنج میلی متر جیوه یاری می نماید.

حجم و فشار سیاهرگی در نتیجه کاهش می یابد و بنابراین مبنای برآمدگی نیست. درعوض، فرآیندی که در مویرگ ها در نتیجه افزایش فشار خون شریانی در حین ورزش اتفاق می افتد، باعث می گردد مایع پلاسمایی که در این شاخه های کوچک قرار می گیرد، به وسیله دیواره های نازک رگ و به محفظه های اطراف ماهیچه ها خارج گردد.

این فرآیند که به عنوان فیلتراسیون شناخته می گردد، باعث تورم و سفت شدن عضله می گردد که در حین ورزش مشاهده می گردد. در نتیجه این تورم، سیاهرگ های پوستی به سمت سطح پوست رانده می شوند، تا حدی صاف و به نظر برآمده می شوند.

چنین ورید هایی در افرادی که چربی زیر جلدی کمتری دارند بیشتر قابل مشاهده است. این برآمدگی نه خوب است و نه بد، بلکه صرفاً نتیجه مکانیسم های فیزیولوژیکی طبیعی است که در نتیجه افزایش فشار خون سرخرگی در طول فعالیت بدنی ایجاد می گردد.