تکراری ترین وعده در ورزش ایران - مجله گیتی رو

در میان مصاحبه تازه رئیس سازمان خصوصی سازی عبارت هایی را درباره بدهی مالیاتی استقلال و پرسپولیس می خوانیم. او از احتمال کسر مالیات این دو باشگاه خبر می دهد اما پرسش این است که چرا باید برای یاری به این دو باشگاه مالیات شان کسر گردد.

بخش بزرگی از بدهی مالیاتی این دو باشگاه مربوط به قراردادهایی است که طی آن، بازیکنان و مربیان حاضر به پرداخت مالیات نبودند و باشگاه آن را بر عهده گرفته است. این اشتباه تکراری و همیشگی مدیران دو باشگاه چرا باید با کسر مالیات بخشیده گردد؟

واگذاری سهام به همه مربیان و بازیکنانی که با پرسپولیس و استقلال قرارداد داشته اند، ایده عجیب دیگری برای واگذاری سهام این دو باشگاه است. اول اینکه چرا هر بازیکن و مربی را صاحب حق دریافت سهام بدانیم؟

دوم اینکه سهام باشگاه هایی که زیان آور هستند چه منافعی برای صاحب سهام پدید می آورد که آن را شبیه یک هدیه به بازیکنان و مربیان بخشیده اید؟ آیا قرار است آنها در زیان باشگاه سهیم باشند؟

5 درصد از سهام این دو باشگاه طبق وعده رئیس سازمان خصوصی سازی به طرفداران واگذار می گردد. طرفدار با چه انگیزه ای باید سهامدار باشگاه زیان ده باشد؟

باشگاهی که هر سال بیش از صد میلیارد بدهکار می گردد، چرا باید برای خرید سهام آن رغبتی وجود داشته باشد؟ آیا این تلقی وجود دارد که طرفداران به علت تعلق خاطر خود در یک زیان جمعی شریک می شوند؟ طرفداران با 5 درصد سهام چه نقشی در اداره باشگاه دارند که سرمایه خود را هدر دهند؟

رئیس سازمان خصوصی سازی با احتساب فرضی حق پخش تلویزیونی عایدی استقلال و پرسپولیس را 250 میلیارد تومان برای هر باشگاه اعلام می نماید. از مبنای این محاسبات کسی خبر ندارد. نه صداوسیما برای پرداخت حق پخش خبری اعلام نموده است و نه این رقم پیشاپیش قابل تشخیص است. قیمت واقعی حق پخش در بازار رقابت تلویزیون ها روشن می گردد، رقابتی که برای صدا و سیما اساساً وجود ندارد.

*روزنامه نگار

منبع: ایران ورزشی