تاریخ دوهزارساله پاریس؟! - مجله گیتی رو

با ما همراه باشید و با تور فرانسه ارزان از کشور عشاق دیدن کنید و در شهرهای پاریس، مارسی بگردیم و برج ایفل ، موزه لوور و دیگر جذابیت های این شهر زیبا را ببینیم

مرتضی میرحسینی| هشتم جولای 1951 پاریسی ها دوهزارمین سال تولد شهرشان را جشن گرفتند. عددی که براساس مستندات تاریخی چندان دقیق نبود، اما راحت تر در فکر می ماند و تاثیر تبلیغات را بیشتر می کرد.

نوشته اند نخستین ساکنان این شهر و در واقع کسانی که سنگ بنای آن را گذاشتند گروهی از گُل های ماهیگیر موسوم به پاریسی ها بودند که حوالی سال 250 قبل از میلاد دو سوی رودخانه سن را برای اقامت انتخاب کردند. گویا، حداقل در شروع کشاورز نبودند و شکم شان را با شکار حیوانات سیر می کردند.

غارت اقوام همجوار و حمله به سکونتگاه های دیگر هم جزو راه و رسم زندگی شان بود. اما خاتمه یکجانشینی بر سبک زندگی شان اثر گذاشت و آنان بعد از حدود یک قرن به مردمی آرام تر تبدیل شدند که هم زمین را کشت می کردند و هم با اقوام دور و نزدیک روابط تجاری داشتند.

سال 52 قبل از میلاد، مثل دیگر قبایل گُل تسلیم رومی ها شدند و اطاعت از ژولیوس سزار را پذیرفتند. رومی ها بودند که این سکونتگاه را لوته تیا نامیدند که گویا معنای آن هم به رودی که از وسطش می گذشت و هم به جمعیت قابل توجهش اشاره داشت.

این نام چند نسل باقی ماند و بعد به پاریس تغییر کرد. از قرن دوم میلادی مسیحیت به این ناحیه رخنه کرد و تا جایی که می دانیم از اواخر قرن دهم میلادی، از دوره فرمانروایی دودمان کاپت مرکز فرانسه محسوب می شد (هرچند مرز های فرانسه در آن موقع و تا قرن ها بعد بار ها تغییر می کرد).

در دوره رنسانس -که درباره کشور فرانسه به قرن های 15 تا 17 میلادی برمی گردد- این شهر یکی از مراکز علمی و هنری در اروپای غربی شد و طبق اطلاعات سایت هیستوری دات کام، آن موقع بیشتر دانشمندان و هنرمندان در بخش جنوبی شهر زندگی می کردند و بازرگانان و صنعتگران در قسمت شمالی آن سکونت داشتند.

البته ناگفته نماند که پاریس تا نیمه های قرن نوزدهم، حتی در سال های انقلاب کبیر هم -در قیاس با آنچه امروزه از شهر های عظیم در فکر مان داریم- شهر عظیمی نبود و جمعیت آن به 500 هزار نفر هم نمی رسید (اما به قول اریک هابسبام، پاریس با معیار های آن موقع و حتی باوجود ابهامی که درباره خود واژه شهر وجود دارد شهر عظیمی بود).

این ناپلئون سوم بود که به یاری ژرژ هوسمان پاریس را به شهری مدرن و عظیم به معنی امروزی اش تبدیل کرد. در آن دوره شهر را به هر سو توسعه دادند، در مرکز و حواشی آن بلوار ها و پارک های عمومی عظیم ساختند و شبکه فاضلاب شهر را نوسازی کردند.

خود ناپلئون سوم شاه بدعاقبتی بود و در جنگ با پروس مغلوب و اسیر شد، اما پاریس بعد از او همچنان رشد کرد و نسل پشت نسل، عظیم تر و مهم تر شد.

امروزه بیشتر از 11 میلیون نفر در پاریس و حومه آن زندگی می نمایند (فقط بیشتر از 2 میلیون نفر در خود شهر) و یکی از مراکز عمده فرهنگ و مد و هم تجارت و صنایع غذایی در جهان شناخته می گردد. برج ایفل آنکه به افتخار صدمین سال انقلاب ساخته و برپا شد -و قرار بود سازه ای موقت باشد- یکی از مشهورترین نماد های این شهر است، هرچند موزه لوور، کلیسای نوتردام، باغ های لوکزامبورگ و خیابان شانزه لیزه آن هم بسیار مشهور است.

جالب اینکه چند مجسمه شبیه به مجسمه آزادی در گوشه و کنار این شهر قرار گرفته است که یکی از آن ها بسیار شبیه همان مجسمه معروف نیویورکی است.