انتشار نامه های خصوصی همینگوی - مجله گیتی رو

این کتاب جدید که نامه های همینگوی را از سال 1932 تا 1934 در بر می گیرد موضوعات مختلف و متعددی را از شکار، ماهیگیری تا سیاست و زندگی خانوادگی او شامل می گردد.

سندرا اسپانیر، سر ویراستار پروژه نامه های همینگوی گفت که این مجموعه نمایی غنی از زندگی همینگوی در آن دوره خاص ارائه می دهد.

او در ادامه اضافه نمود: این دوره به ویژه از اهمیت خاصی برخوردار است؛ زیرا همینگوی پیشتر برای نگارش رمان وداع با اسلحه در سال 1929 به شهرت رسیده بود و در این دوره هم کوشش می نماید با نوشتن محدودیت های موجود را کنار بزند. این نامه ها دید تازه ای را به هرآن چه او درباره اش نوشته ارائه می دهد. با خواندن این نامه ها می توان ابعاد دنیوی زندگی روزمره و ماجراجویی های همینگوی را روز به روز دنبال کرد.

کتاب نامه های همینگوی 1932-1934 که اخیر از سوی انتشارات دانشگاه کمبریح منتشر شده در واقع پنجمین کتاب از 17 جلدی است که انتظار می رود انتشارات کمبریج از نامه های همینگوی در آینده منتشر کند. این پروژه مبتکرانه برای یافتن و ویرایش کامل و انتشار حدود 6 هزار نامه به جای مانده از همینگوی است که بیشتر آن ها تا به امروز چاپ نشده بوده است.

طبق نظر پژوهشگران، یکی از پرآوازه ترین رابطه های دوستی همینگوی که در نامه ها پیداست با فیتزجرالد، خالق رمان گتسبی عظیم بوده است. فیتزجرالد با مسائل عدیده اقتصادی، بیماری روانی همسرش و اعتیادش به الکل تقریبا 9 سال درکوشش بود تا بتواند رمان بعدی اش را منتشر کند و این موضوع موجب نگرانی عمیق همینگوی شده بود و وقتی پایان رمان لطیف است شب را در سال 1934 منتشر کرد همینگوی در ماه مه سال 1934 نامه بلندی به فیتز جرالد نوشت و در آن به انتقاد از رمانش پرداخت.

همینگوی در این نامه نوشته تراژدی شخصی ات را فراموش کن. شما خصوصا پیش از آن که بتوانی چیز جدی بنویسی باید زخم بخوری، اما وقتی هم که زخم خوردی فریفته آن نشو. مثل یک دانشمند به آن وفادار باش؛ اما فکر نکن هرچیزی صرفا به این خاطر که برای تو و یا یکی از نزدیکان تو رخ داده مهم است.

با این حال روی پاکت نامه با نشانه ای از پشیمانی نوشته درباره قسمت های خوب آن چیزی ننوشتم. اما خودت می دانی که چقدر خوب هستند.

اسپانیر گفته که همینگوی بعد از این نقد تند و تیز در نامه ای دیگر نظرش را درباره رمان فیتز جرالد تغییر داده است همینگوی چند سال بعد نامه ای را به مکس ول پرکین، سرویراستار فرستاده و نوشته وقتی رمان را دوباره خوانده برایش خیلی عجیب و حتا وحشتناک بوده که این رمان چقدر خوب بوده است که همه این ها نشان می دهد ارتباط محبت آمیز پیچیده ای بین آن دو در جریان بوده و نسبت به یکدیگر توجه عمیقی نشان می داده و بسیار مراقب یکدیگر بوده اند.

اما نامه های به جای مانده از همان دوره نشان می دهد که با دیگرانی نیز در حال نزاع و خصومت دائم بوده که مهم ترین آن ها مربی سابقش گرتورد استاین بوده است. استاین در کتابش با عنوان خودزندگی نامه آلیس بی. تُکلاس همینگوی را ضعیف و بی مایه و مستعد تصادف کردن توصیف نموده بود که نوشتن را از او آموخته بوده است.

اسپینر می گوید همینگوی که از این موضوع عصبانی شده بود در نامه ای جزئیات تصادف و زخم هایی را که اثر آن برداشته بود توضیح داده بوده و در طی چند نامه که به چندین نفر نوشته بوده به سرزنش و بدگویی از استاین روی آورده است؛ اما از ظاهر نامه ها پیداست که در آن موقع احساساتش به شدت جریحه دار شده و عصبانی بوده است و احساس می نموده از کسی که زمانی تحسینش می نموده خیانت دیده است.

ازرا پوند، شاعر و منتقد امریکایی یکی از افرادی بوده که یکی از نامه ای گله آمیز همینگوی را با همین موضوع در سال 1933 دریافت نموده بوده است.

این نامه ها همچنین به نزاع و درگیری همینگوی با مکس ایستمن اشاره دارد که در یک مقاله انتقادی کتاب مرگ در بعدالظهر همینگوی را مزخرف در بعدالظهر نامیده بود که منجر به رفتن همینگوی به دفتر ایستمن و درگیری فیزیکی بین آن دو شده بود.

ورنا کاله، یکی دیگر از ویراستاران و مسئول پروژه نامه های همینگوی می گوید که این جلد هم چنین رابطه دوستان همینگوی با جین مانسون، حامی و دوستدار هنر آشکار نموده که برای اولین بار است نامه های بین آن رنگ چاپ به خود می بینند.

مانسون سومین دریافت کننده بااهمیت نامه های همینگوی در این بازه زمانی بوده است که نامه ها دوستی آشکاری را بین آن دو به نمایش گذاشته که با خواندن آن پی می بریم مانسون پیش الگوی دو شخصیت سرد زن در آثار همینگوی بوده است؛ هرچند که این نامه ها او را زنی خونگرم، باهوش، بذله گو و هنری نشان می دهد.